Bütün renklerden arınsak,
Geriye sadece renksizler mi?
Bütün düşünenleri assak,
Geride düşüncesizler mi kalır?
Bu dünya, bir dolu gezegen,
Papatyaların yapraklarını koparmadım hiç
Hercai aşıklarım için oturup da ağlamadım
Gülleri, hep uzaktan, dokunmadan sevdim
Acıtan dikenlerini, gönlüme batırmadım hiç
Platonik sevmelerin şemsiyesine sığındım
Yağmura, kara, doluya yakalanmadım hiç
Benim neye ihtiyacım var,
Diye soruyorum kendime?
Saymakla bitiremiyorum,
Ne çok şeye! ...
Olan, olmayandan çalıyor!
Senide mi, benim gibi cami avlusuna bırakmışlar düşüncelerim, pek bir yalnızsın!
Oysa, yazsam seni, kağıtlara, sayfalara, yüreklere, akıllara, hiçbir yere sığmazsın.
Küçük çocuk annesine sordu,
Anne, sen neden ağlıyorsun?
Bir şey diyemedi anne donup kaldı.
Hiç oğlum, gözlerime toz kaçtı.
Çocuk dayanamadı oda ağladı
Anne sordu, sen neden ağlıyorsun?
Hepimiz aynı yerdeyiz
Gül kokulu gülistanın,
Renk renk açanlarının,
Dikenli de olsa içindeyiz.
Hepimiz ayrı haldeyiz
En güzel aşk şiirlerimi hercailere yazdım
Siz şiirleri beğendiniz, ben sevmeleri bıraktım
Siz sevdiklerinizin güzel yüzüne baktınız
Ben hercailere gönlümden bir şeyler bıraktım
En güzel aşk şiirlerimi hep hercailere yazdım
Siz şiirleri beğendiniz, ben sevmeyi bıraktım
Siz sevdiklerinizin gözlerinin içine bakarken,
Ben hercaileri sözlerinden bakışlarından tanıdım.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!