İhsan Yılmaz Şiirleri - Şair İhsan Yılmaz

Yağmuyor Yetmez

İhsan Yılmaz

Kalbi kirli insanların çağına denk geldik,
Öyle bir zaman ki,

Yan Yana


Oh, ne güzel yan yana olmak,
İnsana huzur veren en güçlü şey,
Bir nefes kadar yakın hissetmek,

"Yapı"

Yapında bozukluk varsa,
kimseden mimarlık bekleme.
Kimse gelip taşıyamaz senin yıkıntılarını,
temelini sen atmadan.

Yaşamak İçin Ölümden Korkmadan Yaşamak

Yaşam, sadece nefes alıp vermek değildir. Bazen bir adım atmaktır uçuruma karşı, bazen sesini çıkarmaktır herkes susarken. Yaşamak, ölümü bilerek yürümektir hayata... Çünkü korkaklar her gün ölür; her susuşta, her geri çekilişte, her vazgeçişte bir parçası toprağa karışır insanın.

Cesaret, hayata karşı en büyük direniştir. Kimi zaman bir annenin çığlığında, kimi zaman bir gencin hayallerinde, kimi zaman da bir kalemin ucunda büyür. Yaşamak, korkulara rağmen yürüyebilmektir. Ve bir gün değil, her gün ölenlerden olmamak için, ölümle yüzleşip onu geçmek gerekir.

YAZIK ETTİN SEVDAMA

Taşmak zordur beni dedim de anlamadın,
Yazık ettin sevdama, yazık çok yazık.
Başında yanlış yaptın, çıkmaza sarıldın;
Yazık ettin sevdama, yazık çok yazık.

Yılmaz Güney’in Ardından

Bir sinema perdesinde yankılanır adın,
Karanlıkta ışığa dönen bir çığlık gibi.
Çukurova’dan Paris’e sürgün yollarında,
Bir milletin yarası, bir halkın dili gibi.

Yokuş Aşağı Sessizlik

Bir yokuşun kenarına bırakıldık,
Ne tırmanabiliyoruz
Ne geri dönebiliyoruz.

“Yol Bizimdir”

Kimsenin sofrasına zorla oturmadık,
Bir lokma ekmeği bin parçaya böldük.
Yolumuza düşenle yoldaş olduk,

Yol Olanlara Selam Olsun

Ben bir yola gönül verdim,
Kırmadan, incitmeden yürüdüm.
Alev oldum, köz oldum,
Her cana aynı gözle görüldüm.

Yüreğim Bu Kadarmış

Yüreğim bu kadarmış,
Kırıldım ama dağılmadım.
Yalnız büyüdüm, sessizlikle yoğruldum,
Her giden bir parçamı alıp gitti,