İhsan Yılmaz Şiirleri - Şair İhsan Yılmaz

"Yüreğimde Bir Bahar"

Yakın gibi, ama gökyüzü kadar uzakta,
Bir yıldız gibi süzülür düşlerime.
Gülüşün, geceme ay ışığı olur,
Bakışlarınsa bir serzeniş gibi dokunur içime.

Yürğimden Öp Babam

Hasaretin özlemin her geçen gün büyüyor babam
Seninle sevdim dünyayı
Senle tanım insanları
Mert, adaletli olmayı sen öğrettin

Yüreğimin Teröristi

Hayatta en ağır şey,
Var olan birinin yok sayılmasıymış.
Bunu sen öğrettin bana.

YÜREĞİNDE "NAR" LEKESİ

Aşkın ateşi kor gibi dağlarken bir yüreği o yürekten insana dair hiçbir şey kalmaz. İnsanoğlu insanlığından vazgeçip yaşayan bir ölünün ruh haline bürünür. Bülbülün güle duyduğu özlemdir bu. Aşk kadere yön veren bir ışık gibidir. Sevgiliye duyulan aşk insanı bambaşka dünyalara götürür.

Aşık sevgiliyle yaşar, sevgiliyle nefes alır ve sevgili karanlıkta kayboldu mu işte o an aşığın nefesi kesilir ve oracıkta yaşam denen kısa yolculuk son buluverir.Aşığın yüreğinden dökülen sözcükler sonbaharda yaprakları dökülen ağaçlar gibi toprakla yani sevgiliyle buluşur. Sevgiliye duyulan özlem bambaşka rüyalara daldırır aşığı. Sevgili, aşık için onun hayatta kalmasını sağlayan yegane varlıktır. Tıpkı toprağın ağaca verdiği can gibi...

"Zafer Yarası"


yasaklı bir ülkenin
isimsiz direnişçisiyim ben,
bir harfin peşine ömrünü süren,

"Zerre Umurumda Değil"

Ben,
yaptığımın doğru olduğunu bildikten sonra

Zerya

– bir nefes, bir nehir, bir okyanus –

Geldi bir gülüş, göğe serildi ışık,
Gözlerin değdi, suskunluk dile geldi.

Zilan Deresi Kayıpları

Gül düşmedi bu toprağa, kan düştü
Zilan'da yankılandı sessiz bir çığlık
Gökyüzü utandı, güneş başını eğdi
Bir derenin kalbine gömüldü çocukluk.