İhanet sevginin en büyük celladiymis

Bilirmisin senin yokluğunda hazan düşmüş topraklara,
Sen Hasretinle kirpiklerime çiy düşürmüşsün sabahın ayazında,
Her yer donmuş,sular musluklardan akmıyor bedenimi saran bir üşüme hissi,
Özlemlerin kalbimi tarumar etmiş sinsi bir rüzgarda,
Acının bin türlüsünü yasadim da,yokluğun kadar acıtan bir düşüncenin peşine hiç bukadar saplantılı olmamıştım,

Ben hep dürüstlüğümle ödedim, bu hayatın adil olmayan zamanlarını,
Sana olan bütün guvenlerimi bir bir yırtıp, bana da bir karanlığı çare kıldın,
Uçurum olmuş sarıldığım her düşüncem,

Sevdana boyun eğmedim,ben rabbimin bana nasip kıldığı duaya diz çöktüm gecelerce,
İki kelimden biri sen iken,satırlara dökülen her duygunun sahibi sen iken,
Şimdi sayfalarima küsen,kelemimi kıran,bir maziden başka hiç bir şey değilsin,

Adım adım yürürken farkına vardigim bir dağ etegindeki papatya misali ,buynu bükük bir gelincik misali,dalından koparılan çürümeye bırakılan bir gül gibi tam şuramda şuramda işte solyanimda dikenleri batan, kanayan bir huüzünden ötesi değilsin,

Unutulan dünleri mi anlatsam yoksa gözlerin gözlerime bakarken kaç surette beni kaybettiğini anlatsam,
Velhasıl kelam ben sevgiyi zannedilmislere bir avuç umut olarak görmüşüm,
Anladım ki ihanet sevginin en büyük celladiymiş,
Ben ölmeyi beklerken sen gelmeden öldürmüşsun beni.

Mehmet bildir
25.01.2025
Saat:20.16