Susmak Bile Senken
Ben seni değil,
Senin yokluğunda tamamlanan yarımı sevdim.
Çünkü sen vardın da,
Uçamayanlar
Kanatları kırılmış bir kuşla,
Umudu paramparça olmuş bir insan arasında hiçbir fark yoktur.
İkisi de uçamaz.
Üç Kırık Kalem
Önce kalemim kırıldı,
bir cümlenin tam ortasında,
yarım kalmış bir haykırış gibi
Ve Kimse Duymadı Beni
Ben bu hayatta hep merakta bırakıldım,
Sanki her vedanın ucunda
"Belki biri geri döner" diye bekledim.
Ama dönen olmadı,
Viski Kadehinde bir isyan
Şimdi ben,
Yalnızlığımı bir viski kadehine adıyorum,
Dudaklarımda bir isyan,
Kalbimde paramparça bir sessizlik var.
Yalanın Depremiyle Göçtüm İçimden
Sen gittiğinde...
Ben kalmadım.
Sadece aynalarda
benden kalan kırık yankılar vardı,
Yalvarıyorum: Artık Yeter
Ben bugüne gelene dek,
kaç gece sustum duvarlara,
kaç gündüz, kendi gölgeme yabancı kaldım…
Yazdığım Kağıdı Senin Gözlerine Gömdüm
Bir gece vakti...
Yarısı bana, yarısı sana ait olan bir boşlukta
bir kağıt aldım önüme
Yıkıntının Gölgesinde
Bazen,
Küçük bir huzurun hayaline sığınıyorum,
Bir rüyanın içine doğmak istiyorum
Ama her defasında kalbimden bir harf daha düşüyor,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!