İdris Akmetin Şiirleri - Şair İdris Akmetin

Göğün öksüz kuşları
Kanat çırpar semaya
Uçar, uçar bıkmadan usanmadan
Uçsuz, bucaksız pembe sevince,
Gök mavi, deniz mavi
Ufuk kızıl, hayat ipince.

Sarartı düşünce yapraklara
Hüzün düşer gönlüme
Yüreğimin üstüne bir ürperdi konar
Gün çarçabuk iner tepelere
Geceler uzadıkça uzar.
Dallar soyunur uykuya bir bir

İster manastırda ol
İster cami, sinagogda
İster zaviye, tekkede
İster cem, ister secdede
İnandığın kadar yakınsın
Rabbine.

Kimi mektepsiz, Güneş kadar aydınlık,
Kimi mektepli, zifiri geceden karanlık.

Kimi insan değil, belki insan müsveddesi
Kimi insan değil, sanırsın insan ötesi.

Bir yaprak daha düşer her akşam
Ömrün sonbaharında
Akşamın hüznü dolar içime
Gözlerimde toplanır bütün bulutlar
Sıcak bir nehir karışır
Hasret dolu hicran seline.

Kiminde bin bir zevki safa
Kimi atla gider kimi yaya
Hak mı kula görülen cefa
Günahkâr kılma ya Rab hâşâ
Yaratana bugün sitemim var.

İnsan bu sanırsın bir yığın et bir yığın kemik
Açıp baksan içini dilim dilim, ilmek ilmek
Kendi aleminde ne düşündüğü görünür mü?
Tanrıdan başka kimin haddine gerçeği bilmek
Düşündüğü gibi yaşar, yaşadığı gibi düşünür mü?

Bu gece papuçum damdaydı
Dudu kızı anasının koynundaydı.

Ne zaman bir Mehmetçik vurulup
Vatan uğruna toprağa düşse
Kor ateş düşer yüreğimize
Al bayraklar asılır
Hüzün çöken pencerelere
Tanımasak da görmesek de

O ki adaleti, hoşgörüyü, şefkat ve sevgiyi
Hakim kılmak için gelen son Peygamberdi,
Görse insana yapılan zulmü, vahşeti, ihaneti
Tövbeler olsun benim dinim bu değil derdi.