İdris Akmetin Şiirleri - Şair İdris Akmetin

Sensiz olmuyor bir tanem
Ne renk renk güller
Ne allı morlu çiçekler
Anlamlı şimdi
Ne gökyüzünün maviliği
Ne denizlerin büyülü dalgaları

Erciyes’in başı karlı
Yüreğimin közü harlı
Öter bülbül bitmez ahı
Söyle gönül söyle
Nasıl unutayım ben
Bahtı kara nazlı yarı.

Saçlarının bağını çözemedim
Çözemedim ki ben
Şehla gözlerinin rengine
Doyamadım doyamadım ki ben
Yüreğimi serinleten gülüşüne,
İnce derin süzüşüne

Sanma ki bir daha yeşerir
Kuruyan sevgi tomurcukları
Baharda filizlenen dal gibi
Ömrün sonbaharında.
Geldi de geçti artık
Bahar zamanı

Hüzün rüzgârları eser sensiz her gece can ocağıma
Sanma ki unutturur seni bana, sensiz geçen zaman
Ahu gözlerine bir tutku ile başlamışken gönül sevdam
Sen gidince öksüz ve yetim kaldı son baharımda.
Bir damla düşse yanağına can evimden vurulurum
Zemheri ayazı düşer o an can ağacımın yaprağına

O ki, ''Mümin, insanların elinden ve dilinden emin olduğu kimsedir'’ diyen Peygamberdi,
Kulun kula yaptığı zulmü, vahşeti, ihaneti görse; tövbe benim ümmetim bu değil derdi

Hor görme garibi
Onun da ak saçlı
Bir anası vardır,
Belki bir sevdiği
Birde yolunu gözleyen
Sürme gözlü balası vardır

Deniz yosunu gözlerin sonsuz bir semaydı
Duygularımın ilk kıpırdayışını içten tattığım
Ömrümün ilk sayfasında senin ışığın vardı
Şimdi sensiz kızgın bir çöl gibi susuz kaldım

Beni ilk heyecanlandıran o hülyalı bakışlarındı

Bir bir dizdi gökyüzüne yıldızları
Sonsuzluğa serpti her birini, Tanrı
Derin denizlerle soğuttu ateş küreyi
Çiçeklerle süsledi, renklerle bezedi,
Nehirlerle, göllerle donattı
Havayla kundakladı yer kabuğunu

Erkekler her gördüğüne çözmeseydi uçkurunu
Küçücük yosmalar beyhude fahişe olur muydu?