İbrahim Yavuz Şiirleri - Şair İbrahim Yavuz

Kirpiklerin oktur gözlerin cennet
İnan ki mecnundan beterim beter
Senin belan benim canıma minnet
Yeter ki sevdim de bu bana yeter

Ben sana yakınım sen bana ırak

Bizim yaylaların sarı gelini
Peştamalı yana atmış geliyor
Sırtında ot yükü bükmüş belini
Yüzü gözü tere batmış geliyor

Yarışa tutuşmuş bulutlar ile

Hem derdimi unutur hem neşemi bulurdum
Bir kez olsun sen bana seviyorum deseydin
Bu dünyanın en mutlu insanı ben olurdum
Düşünmeden verirdim canımı isteseydin

Boş verirdim dünyanın servetine malına

Sen Yoksun Diye

Bulutlar hüzünlü sokaklar yasta
Bu aksam şehirde sen yoksun diye
Kime soruyorsam sarhoş ve hasta
Bu aksam şehirde sen yoksun diye

On dördümde başladım bu mereti içmeye
Her nefes çekişimde kendi kendimi yaktım
Sonunda karar verdim ben ondan vazgeçmeye
Otuz küsur yıl sonra sigarayı bıraktım

Çok nasihat ettiler fikrimden hiç caymadım

Gün olur da düşer isem yadına.
Adresimi sora sora gelirsin.
Mazideki güzel günler adına.
Belki hayal kura kura gelirsin.

Yüreğin ateşte yanıp pişende.

İçki dolu kadehler düşmez oldu elimden
Bana öde dediğin bedeli ödüyorum
Senin için vazgeçtim vatanımdan ilimden
Seni sana bırakıp bu akşam gidiyorum

Biliyorsun ki seni canımdan çok severdim

Hakkı bir bilmiş isen bil ki saygım yücedir
Sanma hürmet canadır saygı sonsuz gücedir

Bilmiyordum hayatın bunca gerçeklerini
Şimdi gördüm bazısın kör gezerdim nicedir

Ben bur da elem keder dertlere gark olurken
Sen orda kahkaha at sen gününe gün ekle
Nerde bir bela varsa gelip beni bulurken
Geç kalmış bu yolcuyu son istasyonda bekle

Başımı yastığa koyduğum anda
Gözlerim hep seni arar tavanda
Bir yanda aşkın var gurur bir yanda
Acı çekmediğim yalandır yalan

Yalandır her gece ağlamadığım