İbrahim Yavuz Şiirleri - Şair İbrahim Yavuz

Hani nerde demokrasi dediğin
Kendi gitti adı kaldı bizlere
Zehir zıkkım oldu şimdi yediğin
Kendi gitti tadı kaldı bizlere……..İbrahim Yavuz

Demokrasi dedik övündük durduk

Ne demek esaret ne demek köle
İnsanın özünde özgürlük yaşar
Atsan da zindana sürsen de çöle
Dilinde sözünde özgürlük yaşar

Gücü ecdadımdan gelir kolumun

Ciğerime köz düştü elbisem ateş benim
Bilmiyorsun ah! gülüm ben nasıl yanıyorum
Çılgınım, duygularım Mecnunlara eş benim
Seni uçan kuşlardan bile kıskanıyorum

İyi düşün hisse al dökülen her yapraktan

Kimden borç istese nasihat alır
Bulunmaz parası pulu tembelin
Her yaptığı işte geride kalır
Sonbaharda açar gülü tembelin

Hiç üzmek istemez tatlıdır canı

Hiç meylin olmasın nefretten yana
Aşk iksir gibidir can katar cana
Dünyayı toz pembe gösterir sana

Bırak bu güzellik ruhunu sarsın
Ne kadar seversen o kadar varsın

Kara gözlüm yine astın yüzünü
Gülmüyorsun bu gün bayram değil mi
Söz vermiştin unuttun mu sözünü
Gelmiyorsun bugün bayram değil mi

Senin aşkın derde saldı başımı

Ömrünün baharında fırtınaya tutuldun
Genç yaşta saçlarına yağan kar mıdır Ayşe?
Daha yolun başında ne çabuk unutuldun
Bu yükü taşıyacak gücün var mıdır Ayşe?

Hiç yüreğim yanmazdı biçseydin ektiğini

Kim demiş bu vatan satıldı diye
Satamazlar sattırmayız gardaşım
Kim demiş ateşe atıldı diye
Atamazlar attırmayız gardaşım

Korkak olan gece gündüz dövünür

Şu garip gönlümün çağlayanında
Yıkanıp arındı bütün suçların
Bir gün batımının özlem anında
Ruhumu kapladı siyah saçların

Fermanım yazılmış yıllar önceden

Yar sevdası can özüme
Aksa bana bayram olur
Yüzünü dönüp yüzüme
Baksa bana bayram olur

Küstürdüm gonca gülümü