İbrahim Yavuz Şiirleri - Şair İbrahim Yavuz

Yazmıyor kalemim tutuldu dilim
Sen benim içimde senden ötesin
Varsın hiç eline değmesin elim
Sen etten kemikten tenden ötesin

Her şeyim aşikar kalmadı saklım

Seni her kim diktiyse rahmetle anıyorum
Evimizin önünde duran armut ağacı
Dedemden daha büyük yaşın var sanıyorum
Kalmadı mı halini soran armut ağacı?

Çocukken dallarından çıkar armut toplardım

Bir fırtına kopardın tozum göğe savruldu
Boşlukta yüzüyorum ne var da ne yoktayım
Hasret ateşlerinde içim yandı kavruldu
Yağmurun rüzgarlarla buluştuğu noktayım

Ben acılar denizi ıstıraplar dağıyım

Candan sevmiş olsaydın beni unutamazdın
Her önüne gelenle beni bir tutamazdın
Buruşuk mendil gibi kaldırıp atamazdın
Mertçe hareket ettim ama namert bilindim
Ne yazık ki defterden bir kalemde silindim

Nice güzellikler saklar özünde
Sonsuz bir hikmettir analarımız
Bin bir çiçek açar nurlu yüzünde
Bulunmaz nimettir analarımız

Biraz hasta olsak canları erir

Meleklerin kanadına yükleyip
Gül yolladım gülüm, gülü aldın mı?
Pul yerine öpücükler ekleyip
Gül yolladım gülüm, gülü aldın mı?

Dikenini sevgilerle donattım

Tanrım senden tek dileğim.
Bıktığım an al canımı.
Bir zalimin önünde diz.
Çöktüğüm an al canımı.

Biri Kurttur biri koyun.

Gün olur da düşer isem yadına
Adresimi sora sora gelirsin
Mazideki güzel günler adına
Belki hayal kura kura gelirsin

Pişmanlığın ateşinde pişende

Biraz konuştursan aklı evveli
Gel gör hindi gibi şişen şişene
Cennete yol buldum dese bir deli
Zındığın ardına düşen düşene

Kul var ki dünyaya hep şaşı bakar

Ak günlerin hayalini kurarken
Düşlerime kara düştü bu sene
Mutluluğa çıkan bir yol ararken
Dertli gönül dara düştü bu sene

Garip anam hastaneye yazıldı