İbrahim Yavuz Şiirleri - Şair İbrahim Yavuz

Resmine bakınca o gülen yüzün
Aklımı alıyor ister istemez
Ruhumu sarıyor ince bir hüzün
Gözlerim dalıyor ister istemez

Çaresi mi var ki kara yazımın

Şafak söker Kaçkarların başından
Parça parça bulutların dışından
Bir yeşillik yayılır ki peşinden

Karadeniz yağmurların anası
Irmakların meskenidir burası

Aslında beni her gün araman gerekiyor
Çok mutlu oluyorum senden haber alınca
Aramasan aklıma sanki şeytan giriyor
Sevinçten uçuyorum telefonum çalınca

Son günlerde sen beni aramaz oldun niye

Fikri Sabit

Bela tarlalarına kin tohumu ekenler.
Adavet çiçeğinin dibine su dökenler.
İşlediği günahın cezasını çekenler.
Bunu Hak yazdı demez kuldan intikam alır.

Pes dediğim günlerde umudumu besleyen.
Hüzün dolu bir aşkın yüreğimde yeri var.
Rüyalarıma giren düşlerimi süsleyen.
Bıkmadan usanmadan beklediğim biri var.

Ne şöhrette gözüm var nede dünya malında.

İşçi köylü dediğiniz
Aç dedikte duymadınız
Haram olsun yediğiniz
Piç dedikte duymadınız

İsyan var gözyaşımızda

Bana sitem etmekte yerden göğe haklısın
Aşkımı hep içimde gizliyorum sultanım
Beni mecnun etmeye ne kadar meraklısın
Her saat her anını izliyorum sultanım

Korkuyorum kem gözler görürler de kazara

Madem bitti diyorsun hiç gerek yok kırmana
Gözyaşımı içime döke döke giderim
Fırsat bırakmam senin hançeri batırmana
Ciğerimi elimle söke söke giderim

Aşkı inkar edişin dondursa da kanımı

Analar evlatlara ağıt yakar
Ben analara yanarım.
Ne zaman bir savaş çıksa
Oğlunu askerde kaybeden
Komşu kadını anarım.

Bir dilber-i âfet ki çıkmak bilmiyor serden
Ben sevdikçe o beni kurşunladı yüz yerden

Hele bir mest olduğum süzülüp gidişi var
Hem fettanca gülüşü hem de nâz edişi var