İbrahim Yavuz Şiirleri - Şair İbrahim Yavuz

Daha ilk görüşte kalbini bildim
Yüreğimi sana açtım İlhami
Güzel sözlerinle kendime geldim
Sanki bin bir ışık saçtım İlhami

Gerçek dost dostuna verir serini

Seyre dalmış insanlar katliamı izliyor
Oluk oluk kan akar dur diyecek kimse yok
Bu kadar mı naçarız? vicdanımız sızlıyor
Yahudi yakıp yıkar, dur diyecek kimse yok! .......Ozan Mikdati

Bir bahane uydurup Gazze’ye giriyorlar

Soluk kalmaz bu ülkenin gülleri
Açacaktır hiç kuşkunuz olmasın
Kırılınca soysuzların elleri
Kaçacaktır hiç kuşkunuz olmasın

Anadolu uygarlıklar beşiği

Her gün ambara dalardı
Ne var ne yok hep çalardı
Sonunda dersini aldı
Belli ki hayli üzülmüş
Bizim horoz pek süzülmüş

Bir sevda ki alev alev yakıyor.
Boynumu vursalar değil bitesi.
Bir ırmak ki gürül gürül akıyor.
Seviyorum var mı daha ötesi.

Tanrım beni sevsin diye yarattı.

Kaç hançer darbesinden yara aldı bu yürek
Bambaşka bir duyguyu yaşıyorum bu sıra
Bu aşkı taşımaya büyük cesaret gerek
Ben kendi sınırımı aşıyorum bu sıra

Kabuğumu dağıttım tapularımı yıktım

O karga burunlu fırıldak muhtar
Bize kaşlarını yıktı uşağum
Kaymakamdan aldı sıkı bir ihtar
Gör nasıl boynunu büktü uşağum

Kalmadı kimsede ne namus ne ar

Eskiden hayrına verenler idi
Alanlara şimdi adam diyorlar
Arifler, kâmiller, erenler idi
Yılanlara şimdi adam diyorlar

Şayet razı ise kul kaderine

Bahçe üzgün gonca mahkum solmaya
Koy da güller sende gülsün sevdiğim
Sevgi bekler boş gönüller dolmaya
Suçlu kimdir kim ne bilsin sevdiğim

Zühre gözlüm sabrı sensin zorlayan

Sabah erken horoz öter
Benim köyümde köyümde
Ezan ile uyku biter
Benim köyümde köyümde

Köylü bacım koyun sağar