İbrahim Halil Demir Şiirleri - Şair İbra ...

Bilemedim!
Senin de beni sevdiğini bilemedim.
Oturdum aşk ve şevkle sevda sofrasına ama,
Aşkın bıçağını mahirce bilemedim.

Yarına!

Derdim!
Güllerin en güzelini senin için derdim!
Duymazsam sesini, görmezsem nur cemalini,
Artar habire gün be gün derdim!

Biter!

Yanını,
Her olur olmaza dayama yanını!
Yanakları gamzeli bir yarin var ise,
Her güldükçe mutluluk sancısı kaplar sol yanını.

Define,

Gözlerim,
Bıkıp usanmadan yollarını gözlerim.
Sevdan sürmeli gözlerle yollarını gözlemekten,
Şirin uykulara hasret kaldı gözlerim.

Çaldım yarin kapısını bin bir umutla
Emrine amade olurum bir komutla
Yokluğunda efkarlanırsam derinden
Seslenirim yare hediye ettiği dertli utla

Çaldım yarin kapısını nadide duygularla

Göremezsem birkaç gün ay yüzünü,
Tutamazsam pamuğumsu ellerini,
Ekemezsem sevda tarlama nadide aşkını,
Seyredemezsem sevdalı ceylan gözlerini,
Can çekişirim gizlice.

Aşkına giden sevdanın,dolambaçlı yamaçlarında,
Kuş uçmaz,kervan geçmez,sarp dağlarında,
Sensiz geçen günlerin,sıkıntılı gecelerinde,
Aşkının ekildiği sevdanın,çorak topraklarında,
Çok aradım.Bulamadım seni.

Aşkın ile sevdanın rampali yollarında kaldım hep yaya,
Beni meftun eden nur cemalin, benzer güneşe aya,
Bu genç ve delikanlı ömrüm aşkın uğruna oldu zaya,
Öyle bir yürek isterim ki her adı anıldığında onu sayıklaya.

Aşkin köprüsünden sevdan ile şevkle geçemedim,

Bürünmüş dağlar yeşile,
Dolmuş kara gözler yaş ile.
Kurşunlar öldürmez beni,
Ölürüm yarin attığı taş ile.

Bürünmüş dağlar sarıya,

Ninniler bile kıssadan hisseydi,
Ah keşke bunu şimdiki anneler de bilseydi.
Ahde vefa insanın en büyük özelliğiydi,
Bu da onların en takdire şayan güzelliğiydi.
En fakiri bile misafir beklerdi,
Kazandığı hayırlara bir yenisini eklerdi.