İbrahim Efe Gökçimen Şiirleri - Şair İbr ...

Soluk duygularım,
Bitmiş ki umutlarım,
Kalmamış dermanım;
Çare arar, dururum.

Silik renkler göz önünde,

Geçen bir dosttan hayal etmesini istedim;
Ciddiye almadı beni, ağlamak istedim.
Hayal her durumda umut verir felsefemi,
Hayal etmeyi nasıl yok sayabilir?

Kırgınım hayalsiz olanlara o gün bu gündür,

Yaldızlı kadere inanmak mıdır,
Gönüllere dokunmak mıdır?
Ruhlara üflemek midir hayat,
Bu mudur hayatın felsefesi?

Hemdem idik o günler,
Can ciğer ayrılmazdık ya.
Aramızı bildiğin bilediler,
Maziye özlemim bir yana.

Nasıl bozdular aramızı;

Hak haktır kardeşim,
Zaman reddetse bile.
Haram haramdır dindaşım,
Herkes onu yapsa bile.

İnanan inanır kardeşim,

Muhteriz bir tavırla, geldim hünkarım.
Mahcubum ben, af buyurun.
Yüzünüze bakmaktan noksanım,
Affedin beni hünkarım.

Sözüm olsun hünkarım,

İhaneti yaşadım, acıymış tahminimden;
Hasreti bildim, kötüymüş mazilerden.
Anlamsızmış vefasıza vefa etmek,
İhanet acısıdır, mamafih bir balta saplanmış gibi.

İhanet eden, karşısındakini anlayabilir mi ki?

Sen Lirik duygularla,
Dünyada mani ararsın.
Dedim ya tozpembe diye,
Hâla yalanlara kanarsın.

Rabbe dönmek zamanıdır,

Zifiri karanlıkta dahi,
Eğitim ışıktır bize.
Çıkış yoludur en zorda dahi,
Kültürdür, değerdir.

Eğitim şifadır öğrenciye;

İlk Mescid zulüm görmekte,
Korku ve bekleyiş halka nüfuz etmekte.
Belki de bir sınav bizi beklemekte,
İlk Mescid mücahit sesi aramakta.

Yüzyıllarca ziyaret edilmiş;