Boş ver
Kara sevdaya tutulursa tutulsun
yüreğin
Boş ver
Koparsa kopsun içinde
fırtınalar
Kaç yıl oldu gurbete yarim gideli
Arayıp sormadın hiç zalım sevgili
Sol yanıma düştü ataş duyan ağladı
Anam ağladı zalım sen ağlamadın
Bulutlar ağladı yar sen ağlamadın
ey benim her şeyi yoktan var eden rabbim
çok acılar yaşattın bana biliyorsun
sen kainatı yaratan allah"ım
dünya imtihan yeri biliyorum
lakin hiç isyan etmedim sana
rabbimden geldi dedim.
Göbek adım bebek benim
Ninnilerle beslenirim
Sakın sakın ağlatmayın
Alınganım bak küserim
Annem babam sever beni
Varoş bir meyhanede
Sarhoş olur sızarım
Bazen çıkmaz sokakta
Son bulur yalnızlığım
Geceler soğuk olur
Ay mı karanlık yıldızlarmı küsmüş geceye
Aşkla baktığım mavi deniz gözlerin nerde
Sen uzağım da hazanım da yoksun yanım da
Yar ellerim den tuttuğun o ellerin nerde
Mevsimler hazan yoksun diye üşür ellerim
Papatyam
Sensiz geçen kaçıncı gün
Kaçıncı gece boynu bükük kaldığım
Hiç doğmasını istemediğim güneş
Ve sensiz uyandığım kaçıncı sabah
Ağlayarak aşındırdığım yollar
Alışmak hiç de kolay değil buralara Gurbetlik o kadar zor ki..! Yalnızlığa alışıyor da insan Lakin, sensizliğe alışamadım sevdam Hasretin her gün azar azar kemiriyor içimi Yokluğun ölümün bir başka adıymış meğer... Her gece gözlerimi kapadığım da Kahve koyusu ahu gözlerin geliyor aklıma İçimi ısıtan sımsıcak gülüşlerin Birer buse konduruyorum en kahverengisinden Kömür karası saçlarına dolanıyor ellerim Her telini okşuyorum birer birer incitmeden... Dedim ya, yalnızlık hiç sorun değil Yavaş yavaş tanımaya çalışıyorum buraları Denizi, kumsalı, o püfür püfür esen poyrazlı akşamları Unutturuyor lar bana yalnızlığımı... Dün memleketime geldim toprağına bastığım anda Mis gibi papatya kokusu doldu içime Adeta sen kokuyordu her yer Havası, toprağı, her sokağı sen kokuyordu şehrimin Buram buram papatya kokuyordu memleketim gibi... Bir gün seni görebilecek miyim derken Ansızın çıkıverdin karşıma Bahar gibiydin herzaman ki gibi Öyle güzeldin ki ve bir o kadar asildin... Ne diyeceğimi, nasıl davranacağımı bilemedim Oysa tutmak istiyordu ellerim narin ellerinden Dudaklarım yanıyordu dudaklarına olan hasretinden Sarılmak istedim oracıkta sevdam Yapamadım birtanem yapamadım... Oysa kollarımın arasına alıp Hasretle kucaklayıp sarılmak istiyordum sana Ellerim hasretti sıcaklığına, gözlerim hasret bir bakışına O kadar güzeldin ki, ilkbaharda açan papatyalar gibiydin Yine asil, yine gözlerimdeydi Çakmak çakmak ışıldayan ahu gözlerin... Şimdi gidiyorum bir daha dönmemek üzere Seni görebilirmiyim bilmiyorum Lakin sen herzaman benimlesin yüreğimdesin Yine hasretdüşecek çocuksu bakışlarıma Yine hüzün yağacak sen kokan yüreğime... Sen, bende hiç bitmeyecek sevdasın sonuçta Benim en kutsalım, gizli mabedimsin En yüceye emanetimsin sen benim Son nefesime kadar sürecek vuslatım, özlemimsin... Birtanemsin seviyorum seni memleketim gibi... Memleketim gibi memleketim gibi...
Sevgi yüreğe dokunmaktır
el değmeden sevebilmektir
bazan bakışlarda saklıdır
bazan kalbimizin atışlarında
illaki ten teması değildir
Seher vakti türkü gibi
Tan yerinde güneş gibi
Tenim de ki nefes gibi
Seviyorum seni kadın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!