Seni öyle çok sevdim ki ben
Kimse sevemez benim kadar
Dilimde duamsın sevdiğim
Kalbimdesin mahşere kadar
Malgaç köprüsünün taştan dır yolu
Salkım söğüt örtmüş dere boyunu
Davran efem davran tez mavzerine
Kahpe düşman kurmuş dere de pusu
Demirci de Mehmet derler adına
Hoyrat bir Eylül akşamı
Hoş beş sohbet ederken
Dokun dun sen kalbime
Maria ah Maria
Sonra bir gün dedin ki
Ey benim yüreği papatya kokulum
Kahve koyusu gözlerinde tutsak kaldığım
Benim seninle dolu öyle hayallerim var ki
Başını dizlerime yaslayıp ta uyuduğun
Zemheri ayazı o uzun gecelerde
Kömür karası kıvırcık saçlarını okşadığım...
Ben aşkla baktığın o aynı benim
Sana hasret işte kimsesiz hiçim
Nasılım sorma eski ben değilim
Sol yanım bir eksik öksüz ellerim
Çık gel n' olursun apansız çık gel
Yaşama gücümü aldım yar sen den
Olur da ecel bu bir gün ölürsem
Yürekten sevdim de yeter ki ses len
Sesini duymaz sam inan namerdim
Öyle el gibi bakma ölürüm yar
Sen benden gittiğin o günden beri
Gözlerim kapandı görmez kimseyi
Tenime değmedi yabancı eli
Sensiz yaşamanın ne anlamı var
Sevgilim
Hadi gel koy başını göğsüme
Hazır uzanmış ken yatağımız da
Birer cigara yakalım ateşimizde
Sırılsıklam olsun bedenlerimiz
Sularımız karışsın birbirine
Biliyorum sen de bir gün
Eylül sonu gidecek sin
Kıra kıra eller gibi
Boynumu büktüreceksin
Hiç ummaz dım bunu senden
Bulutlar yarılsa deli boran yağmur olsam
Aksam gözlerinden denizlerden taşıp gelsem
Oy nenni gözlüm oy kor bakışlım yürek sızım oy
Dokunsam saçlarına kirpiğine değip gelsem
Sevdiğim unutursun diye çok korkuyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!