Aç kollarını rüzgara karşı ey yar
Sarılsın sana da bahar
Haziranı getirmiş kucağına turnalar
Saçların da aşk kokusu var
Aç kollarını geceye karşı ey yar
Adını sen koydum
İçimdeki yalnızlığın
Seni yazdım
İsmini koyamadığım şiirlere
Duygularım demirden bir kafes
Tek acısın bükemediğim
Akşam dolaşırken şehrin sokaklarını
Kapatır evlerin perdelerini bir bir
Sisler söndürürken sokak lambalarını
Gözlerinin içine süzülmüyorsa ay
Aklına beni getir
Hiç mi geceyle konuşmadı yüreğin
Hiç mi yıldızları söndürmedi gözlerin
Ya da maviliği çalabildinmi gökyüzünden
Sevgiyi yudum yudum içebildin mi
Sevdiğinin ellerinden
Uyanır gökyüzü kış uykusundan
Bir gülümseme gelir maviliğe
Pembeleşir güllerin yanakları
Bahar gelince
Yeşili öper toprağın dudakları
Belki bir gün uzanır saçlarına ellerim
Olurda gözlerinden bir damla yaş gelirse
Dokunsun yanaklarına pembe güllerim
Silinsin yüzünden hüzünler sevdiğim
Ben sana hep bir gülün kokusunda gelirim
Bir gün olur da aklına gelirsem
Benim için bir şiir yaz sevdiğim
Kalemin ucundan dağılırsa mürekkebin
Gözyaşlarından olduğunu bileyim
Bir solukta yaz bütün kelimeleri
Batarken eline gülün bir dikeni
Solduramıyorsan o gülleri
Bir camın buğusun da
Sayıklıyorsa nefesin hâlâ beni
Bil ki seninleyim
Ellerim de tütün kokusu
Yüzüm buğday sarısı
Dilim de ayrılık şarkısı
Gitti aklımın yarısı
Bir akşam üstü
Gündüzle gece arasında
Bir adımım
Ayakları çıplak
Güneşten kaçan
Soğuk bir gölgeyim
Biraz gri
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!