Ayı yıldızlardan k/ayıran gece
Bana da koynunda yer aç usülce
Karanlıktan hiç bahsetme bana
Efkarım ondan da yüce
Aşıkları dinleyen gece
Yunusu dile getiren bülbüller ile
Aşk şarabını içen kumrular ile
Hasret çeken gönüller ile
Geçtik şu yalan dünyadan
Yüksekten bakan gözler ile
Kalemim tükenip
Ucuna kederler dolmadan
Hasretinle yanan cümlelerin
Ateşi soğumadan gel
Zamanla yarışır gibi
Güneş soğuturken gölgeni topraktan
Gözlerin alışacak gündüzün yokluğuna
Sancılı bir pencereden bakarken yalnızlığına
Karanlığın kollarında gel bana
Yalnız bir yaprak gibi düşerken kışın koynuna
Bir meşaleyim şimdi
Yokluğunun ateşiyle yanan
Susuz çöller gibi dilim
İsmini sayıklayan
Hasret perdesini çekmişim
Eğme başını yere gönül
Güneş küser gök incinir
Küstürme bülbülü güle
Gül solar dalı incinir
Tuz basma yaraya gönül
Nice şiirler yeşerdi
Şairlerin toprağından
Boy verdi o çiçekleri
Gönüller bahçesinden
Dinledik ses olduk
Sen gidince ,
Hayatımın en güzel manzarası da gitti
Gözlerimden.
Şimdi bakarım boş bir çerçeveye,
Hayal penceresinden...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!