Gökyüzünden akan mavi nehir
Döndür artık içimdeki
Mutluluk değirmenini
Ne umutlar öğütmüşüm içinde
Durdursana
Şu gözlerimden akan yaşları
Her çiçekte seni kokladım
Her güzelliğin içinde
Seni aradım
Geceler zindanlarım
Duvarlar sırdaşım
Sen çaresizliğimi süsleyen
Efkar çiçeği
Seslensem açar mısın
Yapraklarını bana doğru
Ya da üstünde
Ecel çeşmesi akar durmadan
Nice güzeller içmiş suyundan
İşittin mi gidip te geri geleni
Uyan artık gaflet uykusundan
Fani kafes açıldı mı
Niçin bana sitem edersin ey yar
Çoktan sönmüş o içimde ki yanardağ
Şimdi vefasız bir ateş yakar sinemi
Senden bana ikram mıdır bu efkar
Boşunadır bu feryadın bu ahuzar
Kimsesiz bir maviyim gökyüzünde
Ne kuşların
Ne bulutların
Fark ettiği
Ben hep dertlerimi sevmişim
Çaresizliğin mahzeninde
Yıllanmış umutlarım
Efkar bulutları
Geçerken gözlerimden
İçlerinden akan
En soğuk pınarmış
Hani nerede
Bir kenti uyandıran gülüşlerimiz
O savrulan bakışlarımız
Duygular girdabında
Çoktan uçup gitmiş
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!