Bu gece
Çözülmüş bulutların dili
Yağmurların sesinden
Dinliyorum en kederli şarkıları
İsmini haykırıyor
Bazen susturmak istersin geceleri
Uykularını delik deşik eden
Kabuslarını düşlerini
Alıp gidesin gelir ceketini
Bir cebinde yalnızlığın
Bir cebinde sakladığın geçmişin
Bir gün daha biterken güneşe görünmeden
Yalnızlığın üşüyecek karanlıklar sararken seni
Düşürmeye çalışırken bensiz bir yıldızı geceden
Bir dileğin için de çağır beni
Geçerken düşlerin kıyısından gecenin bir vakti
Çağırsam seni boş bir kağıda kalem olarak
Doldururmuydun içini ömrüm gibi
Gülün kırmızısı
Çiçeğin özü gibi
Ya da olurmuydun sevdamın en güzel dikeni
Soldurmadan içimde ki gonca gülleri
Düşe kalka büyüyeceksin çocuk
Uzun bir yol bekliyor seni
Bazen sıcak bazen de çok soğuk
Bazen ağlayacak bazen de güleceksin
Kovalarken kuşları özgürlüğü anlayacaksın
Şu dertli kalemim
Yine sensizliği yazar
Hüzünlenir hep garip gönlüm
Sanki çiçeksiz yoksul bir bahar
En derin nehirler gibi gözyaşlarım
Beni ağlatan kader
Seni güldürür mü sandın
Kim bilir
Kaç yaprak daha dökülecek
Şu gönül takviminden
Bahçene ektiğin güle benzer
Hakikatten daha kırmızıdır rengi
Açılsa susar bülbüller
Zehir de içse saklamaz gerçeği
Özüne sırlarını versen yeter
Ne kadar tatlı canın var
Sever durursun içten içe
Bakın şu gönül işine
Dünya halinden nice
Çok alıştırma
Sabırsız çiçekler gibiyim
Baharı bekleyen
Bir umut damlasa
Gözlerinden
Sanki ayrılacak bedenim
Kökünden
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!