İbrahim Ateş Şiirleri - Şair İbrahim Ateş

Burda kalsın bırak
Geçmişin saplantılı halini
Bahara her yerde çiçek açar
Sen kışta bırakma yüreğini

Sana masallar anlatırım yeniden

Geberiyorum görmüyor musunuz
kalbimde ismi konulmamış ezalar
yüreğimi bir bozkır örtüsüne sarıp
kışlıkların arasına kaldırıyorum
gelip alnımdan öper vedalar
sabrımın künyesi Eyüp zamanına ait

Bağırsam seni içime bir duyan çıkar mı?
Ey mukaddes güç ey eşsiz tılsım.
Dünyaya gelip de sana uğramayan var mı?
Her yerde senden bir parça sanki her ay kasım.

Kalplerde bir başka hal olur.

Kaybolsam mekke sokaklarında.
Bir bulan çıkmasa beni.
Ölüm bulsa resulallah huzurunda.
Amelim resullaha komşu eylese beni.

Günahlarım korkutuyor gözümü.

Kalk ayağa mümin.

Kalk ve ne yapacağını hesap et

Elinden bir şey gelmiyorsa,

Ölgün akşamlardan kalma umut kırıntıları
Bir bir söndü sokak lambaları ile beraber
Ayaklarım adımlarken aşka giden yolları
Olacak artık diyordum bu sefer

Gök kızıl değilken kalp hep boş kaldı

Sırtıma aldığım her yük
Ben üşümeyeyim diye verilmedi
Tabure niyetine oturduğum her kütük
Beton muamelesi gördü beni çeken
Yıldızlar doğmadı ise geceye
Sorumlu tutuldu somurtkan halim

Beni bir salın
boşlukta gezinsin ruhum
varayım hayatın tadına
beni bir salın
yüreğimdeki ateş söner belki
keklik olup sığmam kimsenin çantasına

Benim babam olmadı hiç.
Evimizde yaşayan o adam bir yabancıydı sanki.
Yollarını gözlesemde gözyaşlarımı gizlediğim,
Beni hep cesur görsün istediğim o adam hep soğuktu.

Benim babam olmadı hiç.

Bir güne sığdırmayın ömrümü
Ben kelebek değilim
Hem mecazı bile üç günlük
Karga misali üç basamaklı sayılara
Çıkmaya da yok niyetim