Ağlamak bir düğüm gözlerimde,
Çözemedim neden ağlayamam.
Ömrüm boşa geçti günahlar içinde.
Bilmem ki ne işe yarar el açıp duaya durmam.
Erkenden kalkıp giderken neydi telaşın.
Vaktin mi yoktu.
Yoksa vaktiyle olması gerekenimi şimdiye taşıdın.
Neydi gerçekten bu acelen.
Acı artık hiç olmadığı kadar yakındır tenime.
Bedenime sinmiş kan lekeleriyle,
Bir bir çıkıyor dediklerim
diye diye ne dediğimi unuttum
raftan kalksın gayrı dediklerim
filizlensin hayata dair umudum
rüya göreyim yeniden
irkilerek uyanmayayım uykulardan
Bir elif titremesi uzuvlarımda,
Kar görmüş yıllar sonrasında bir il.
Hem de öyle böyle değil.
Yüzüme yansıyan aydınlıktan
Bir dua vaktine girdiğimi anlarım.
Cebimde eskimemiş cümlelerle,
Bir olana avazım çıkana kadar susarım.
İçimdekileri bilene hangi sözle konuşayım.
Başka yol bilmem beni sana getiren.
Bu yoldan geçmeyi senden öğrendim.
Yollar hep dikenli yollar çokça meşakkatli.
Bir uzun bekleyişin
dimağımda bıraktığı yarım tebessümle
bitişine şahit oldum kalbimdeki serzenişin
ümitle uyandım yeni güne
Diğer günlerin aksine
Gelmeyin üzerime bu kadar
bitmeyen sızılarım var
güzel rüyalar görmek için
uyuduğum uykularım
ve değer bilecek insanlara
feda edeceğim sabah uykularım var
Şirin bir köy kasabası.
Hayvanların evlat gibi sevildiği.
Çocukların insanca muameleyle karşılaştığı.
Şirin mi şirin masalsı bir mekan.
Seninle öyle bir yerde yaşamak istiyorum.
Sanma tükenmez bu ömür.
Görmüyor musun nasıl da boşa geçti koca ömür.
Gecemde odama dolan duman, kasvet kokuyor.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!