Kalbim yol yorgunu
uzun uzadıya sevmelerin yorgunu
kar yağışı saçlarımda
bir soru yağmuru aklımda
kendimden bile gizlediğim
Bir hintli misali
teksas sokaklarını adımlıyorum
kumaşım ne ki benim
kâbus oluyor dogmalarım insanların ağzında
kendimi hiç ediyorum
Erkenden kalkıp giderken neydi telaşın.
Vaktin mi yoktu.
Yoksa vaktiyle olması gerekenimi şimdiye taşıdın.
Neydi gerçekten bu acelen.
Acı artık hiç olmadığı kadar yakındır tenime.
Bedenime sinmiş kan lekeleriyle,
Bir bir çıkıyor dediklerim
diye diye ne dediğimi unuttum
raftan kalksın gayrı dediklerim
filizlensin hayata dair umudum
rüya göreyim yeniden
irkilerek uyanmayayım uykulardan
Bir elif titremesi uzuvlarımda,
Kar görmüş yıllar sonrasında bir il.
Hem de öyle böyle değil.
Yüzüme yansıyan aydınlıktan
Bir dua vaktine girdiğimi anlarım.
Cebimde eskimemiş cümlelerle,
Bir olana avazım çıkana kadar susarım.
İçimdekileri bilene hangi sözle konuşayım.
Başka yol bilmem beni sana getiren.
Bu yoldan geçmeyi senden öğrendim.
Yollar hep dikenli yollar çokça meşakkatli.
Bir uzun bekleyişin
dimağımda bıraktığı yarım tebessümle
bitişine şahit oldum kalbimdeki serzenişin
ümitle uyandım yeni güne
Diğer günlerin aksine
Gelmeyin üzerime bu kadar
bitmeyen sızılarım var
güzel rüyalar görmek için
uyuduğum uykularım
ve değer bilecek insanlara
feda edeceğim sabah uykularım var
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!