İbrahim Arslan Şiirleri - Şair İbrahim A ...

1) Namaz uykudan hayırlı diyen,

Bir fare, bir horoz, kuşlar ,şu yolda yatan pamuk...

Sadece bir hoca değil!

2009 yıl yine sanki kızım.
Haziran olmuş ay yine bugün ki gibi dördü.
Yıktım kendimi bir duvar dibine ağladım.
Meleğim doğdu ve İdil dedik ona.
Yağmur vardı gene ıslanmıştım ilk defa mutluluktan...
Gözyaşımı saklayan yağmur mutluluk da saklamıştı insanlardan ilk defa.

Hüznümle boğulmadın...
Acılarıma merhem olmadın...
Gam, keder oldun yorulmadın...
...
Şimdi saadetimle boğmazsam seni...
***

İlk defa sen attın adımını bu evliliğe doğru,
Ben seni ilk gördüğüm anda vuruldum...
Allah'ım dedim, bana nasip et onu.
İlk defa sen aradın beni, senle konuştum.
Görücü usülü idi, beni tam tanımadan evlendin benle...
...

Boşuna yazıyorum,
Sana...
Okumayacaksın.
Ve bir daha hiç dokunmayacaksın bana.
Ben saçlarına!
Yüreğine.

Ben zaten sulanması yağmurlara bırakılmış bir ağacım,
Serinlemeye gel dibime.
Dallarım saçlarına dokunsun gizli gizli,
Öylece hülyalara dalarım,
Bu bana yeter.
08.08.2017

Demedim mi canım sana,
Canım sana,
Canım olduğunu...
...
Vadesi var her ömrün.
Azrail...

Önündeki tabakta bir kaç insan vardı,
Çok zengin ama gönlü fakir adamın!
Garson diye bağırdı, elini kaldırıp...
O sırada çatalını da birine batırdı.
Boğazına kadar getirdi,
Bir insan batmış çatalını...

Sende geçtin bende geçtim o yoldan...
Geri bakma geri.
Hep ileri bak diyordun...
Herşey geride kaldı...
Ben geride kaldım.
Hiç bakmadın geri...

İdil: Melek'tir...
Asude'm: Nil nehri gibi kız...
Sevgi: Gül'dür annesi gibi.
...
Yazık be!
İnsan bunları bırakır mı,