İbrahim Arslan Şiirleri - Şair İbrahim A ...

Beni yama çıkartma sen yokuş aşağı koş gel.
Bir ağaç dibindeyim, aşığınım. Yamacıma gel...
Gözlerim gözlerine, ellerim saçlarına değsin...
Bunca zaman yolunu gözlerim yana yakıla...
İnanmıyorsan. Yandığıma... Sıcağıma gel.
Gelmezsen yanarım yanıldığıma...

Zamanın ilk şairi ben değildim elbette ki,
Zamanın ve zamanımızın son şairi...
Ben olabilirim, ben olabilirdim, benim belki...
Sen gönlüme düştüğün gün başladı...
Benim sana ve şiire yürüyüşüm.
Ben o gün bugündür sana yürümüşüm.

Bu zamanın zamanı gelir,
Çarpar yerden yere evladım!
Bilen bunu çok iyi bilir...
Ben mesela, bende bir zaman.
Herkesin gözünde evla-dım...
13.05.2014

Tut ki,
Ölmedim...
Bende bu yanıbaşında yaşamak öyle böyle tutku ki,
Asla ölmem.
Sen öl demeden.
Azrail avucunu yalar.

niyetim sensiz yaşamayı anlatmak,
bir garip elde yuvasız kalmak gibi,
geceleyin hıçkırarak ağlamak gibi.
bile bile ölüme gitmek,
boş yere yanmak gibi,
sensizlikten şimdi,ne yaparım diye düşün

Ben sadece seni istemiştim,
Sadece seni istedim diye.
Benden ne istedilerse vermiştim.
Sonrayı hiç sorma ve önceyi...
...
Bu hikaye garipti ben gibi,

Seviyorum dediğine göre çekip gideceksin dünyamdan,

Ağlatamayacaksın boşuna uğraşma ama arkandan.

Tutunacağım bir kuş gibi dal diye ne bulduysam.

Aşkı zirveye çıkarmış birileri,
Birileri de 'Vitrine'
Günümüzde ise dipte,
Debelenip duruyor...
Ölüyor aşk...
Bir kaç kişi yaşatmaya çalışıyor.

Sende öksüz vatanın ağacı,
BENDE,bir yürek var ikimizde de,
Korku bilmeyen.ama bazende
Hiç atmayan,ikimiz içinde
Bir güneş var...can veren
Yapraklarına,bana da

Öykülerim: Dipsiz Kuyu

( Önemli not ben böyle öyküler filan yazdığım dönemde ve dipsiz kuyulara düşen öykeler yazıyor iken gerçek hayatta da bir dipsiz kuyuya yuvanın yıkılmasına doğru adım adım gidiyor muşum--- öyküler var ama ne şartlar da ve sonu ne şartlar hazırlıyordu))

Dipsiz kuyuya düşen Yusuf'sa oradan çıkabilir mi?