Hüsranda Günümüz Şiiri - Kadir Akbaş 2

Hata mıydı benim sevincim,
Umut sandığım ise yalnızca korku?
Saklanmış bir ayrım var,
Rengi ise belirsiz.

Asla kabulü yoktur lügatımızda,
Neyse ki, kimse habersiz.
Zamanı geldi geçti mutluluğumun,
Eh, naparsın bir sesi eksik.

Aaaa! değil mi sen tek değildin.
Sese bakılırsa büyümüşsün,
Görüyorum mahsunluğundan,
Umutsuzluğun, sessizliğin ele verdi seni.

Gülüşünü özledim sanırım,
Yada o aileyeydi özlemim.
Ama eski miydi değerlisi,
Yoksa zaman mı değersizleştirdi seni?

Bir ahenkle bir şevkle gelmiştin ya,
Ah haline vah haline.
Hani o sana neşe veren günler,
Y-Yoksa artık hüzün dolu sayfalar mı?

Bugün bilemedim ben kendimi,
Kendime mi yanayım yoksa maziye mi?
Neyse, mazinin adı anı olsun,
Benim adım da mahsun.

Hayallerine mahkum olan mahsun,
Suçu hayalleri, karar ise,
Kirli rengi soluk sayfaları,
Bir hiçe çevirmesi olmuş.

O rengi soluk sayfaların üzeri mi çizik,
Ah, doğru ya kalanlarıydı onlar.
Aslen yırtık,hiç olmaları gerekenlerdi,
İşte bir sayfa daha eksik kaldı.

Hep böyle olmaz mı zaten günümüzde,
Eksik kalır tek eksik o değil diye.
Aslen yalnız o değil eksik,
Belki de tüm eksik sadece günümüz.