Kısa menzilli aşklar yazdı geceyi alnıma
Soğuk dokunuşlarla boyadım saçlarımı sarıya
Tam çiçekler açtı derken
Baharı gözlerinden öperken
Çatlamış yüreğimde derinden
Bir infilak bekliyorum
Önce,
Bir düşüm vardı
Yalandan da olsa rengi hiç pembe olmazdı
Sonra,
Düşümde bir sen oldun
Bir şafak bir de toprak lazım bana
Her yanım kalsın sende /gidiyorsam
Zamanı takar koluma
Sürgün rengi baharlara yüzümü dökerim
Çığlıklarımı gamzelerime gömer
Yalan susuşlarımı
En karanlık düşümden vur beni
Diz üstü sancılarım toprağı öperken
Ellerimden aksın yüreğimin son damlası
Güne karışmadan ölüm telaşım
Gözümün önünden geçsin bütün aşklarım
Sen gölgesi,
gündüze çizilmiş üşüyen bir kardelenin
Sen korkusu,
bedene ilmek ilmek işlenmiş bir günahın
Bu karanlık yüzümü kime assam,
Geceler can çekişir şakaklarımda,
Kalabalıkla örterim,
Yaralarımın büyüttüğü yalnızlığımı.
SENSİZLİK, sana açılan bir kapıymış
çaldığımda karşıma sen çıkınca anladım
SESSİZLİK,sana söylenen bir şarkıymış
sustuğumda dilimin ucuna sen gelince anladım
her gece yokluğun, aklımın en ücra köselerinde yatmışken pusuya
bir kurşun yetmez, hasretinin eceline susayan canına
neferime eksem de bahara inat hazan çiçeklerimi
seni görmeden satmayacağım bedenimi bu toprağa
sol yanımın sahiplenemediğim soğuğundan
Yedi kat gömdüm yüreğimi yüreğine
kefenimin cebine sığan sadece
hasretinin ayazında buz kesmiş ellerim
ve sana söyleyemediğim cümlelerim...
yetişemediğim zamanın gölgesinde
hatırlar mısın bilmem
hani saçlarımın arasından sarı rüzgarlar geçer de
sonbahar kıskancından yaprak yaprak ağlardı
eteklerimin ucu her defasında küçük dağlara takılıp yırtılır
utancımdan gelincikler açardı yüzümde
her zaman bahara gebe gözlerin gülümser
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!