Hümeyra Gün Şiirleri - Şair Hümeyra Gün

Sabahın seherinde kalkabilmek,
gözlerine doğarken günün ilk ışıkları
her şeye inat gülümseyebilmek.
Bu yeniden doğuşta
tazelenip,yenilenebilmek...
Bir gün öncesinin kırılmışlıklarını

Eski evler kadim dostlar gibidir.
Hep hazırdır seni bağrına basmaya.
Kapıları kilit bilmez.
Açar girersin..
*
Avlusuna attığın ilk adımda,

şiir nedir dedi
dedi
konuşmaktır kendinle
öyleyse gel şiirim
dertleşelim seninle
değişiyor dünya

Bir sabah erken kalkıp,
her şeyi olduğu gibi bırakıp,
takılıp gitmeliyim
bir dağ rüzgarının peşine.
O gitmeli,ben gitmeliyim.
Nefes nefese kalmalıyım.

Barış koyduk çocukların adını,
huzur gelsin diye dünyaya.
Bu ne yaman çelişki,
can aldık,can verdik
güya barış adına.

İşte bir gece daha ... Çok uzun.
Çıktım düşsel bir yolculuğa.
Her adımda gördüm
kalbi kırık bir çocuk...
Kah kanıyor dizleri,
kah soğuktan morarmış elleri...

Fesleğen kokusu duyunca
çocukluğum konuk gelir.
Gamsız kedersiz,özgür...
Çok sıcaktır bizim oralar yazın.
Hem de deniz siz.
Bunaldığımda;

Dal gibi bir vücut
bükülür çamur teknekesinin altında.
Dizleri titreyerek
çıkar iskeleye.
Mola der usta.
Çöker bir yere,yakar bir sigara.

Hey dünya!
sana sesleniyorum.
Duy beni.
Neler kaybettiğini biliyor musun?
Tanıyamıyorum artık seni.
Sanki eksiliyor her gün bir şeyler...

Yaşam;
Farklı yolcularla
kesişen uzun bir yol.
Kimi yolcuya
selam verip geçersin.
Kiminin ışığından kamaşır gözlerin.