Hülya Sevinç Şiirleri - Şair Hülya Sevinç

Adını söyleyince
Hemen koşup da gelir
Sahibi isteyince
Canını bile verir

Suçluları tanırlar

Ruhunda derin yaralar,
Seni bir ömür oyalar,
Gözlerinden akan pınar,
Kurudu, yaşın kalmadı.

Kötü günde bir dost arar,

Sanki kırk yıllık düşman
Saldırıyor hiç yoktan
Yaptığım yardımları
Unutmuş bile çoktan

Gözleri nefret saçar

Sözleriyle ezerdi
Gözleriyle süzerdi
Kusurları görürdü
Nezaket fukarası

Bir an da söyler geçer

Kimi köprüyü satar kimi olmayan evi,
Kimi de bol keseden yüksek faiz geliri…!
Sahte gelinler ile tüm takılar çalınır,
İş, konut… vaadiyle paralar aşırılır.

Baştan herkes memnunken, sonra çıkar bir isyan,

Nedenini düşünürken önceden
Hayallerdi beni hep mutlu eden
İsteğimdi kimseyi incitmeden
Kalabilmek bu dünyada yaşarken

Yaşamak, zamana karşı yarıştı

Kim haklıydı bilinmez ilginç bir yerdi dünya,
Kimisine göklerden kısmet yağardı güya!
Diğerine kendi haklarını aramak da,
Çoğu zaman oluyordu sadece bir rüya

Kimi kalbi temizdi iyi şeyler dilerdi,

İçine çeker sanır bazen insan kendini,
Okyanusun ıssız, kapkaranlık derinliği.
Bir yandan da sarıp sarmalar tüm bedenini,
Okyanusun hayat veren masmavi suları.
Huzur verir dalgaların şırıldayan sesi,
Kulaçlar atarak aşar suları, sahili...

Yoldaki her durakta dinlenen yolcu!
Bazen hancı olursun bazen de de yolcu
Geçip giden, ne ilk oldun ne sonuncu
Kimler geçip gitti de, sen gitsen ne ki?

Başını sokacak bir damsa mesele

Çiçek açar, meyve verir baharda
Sararıp, dökülürler hep hazanda
Doğan her şey mutluluğa boğar da
Her şeyi yok eder, üzerdi ölüm.

Hayat, bir kez başlar çok kez biterdi