Hülya Sevinç Şiirleri - Şair Hülya Sevinç

Yoldaki her durakta dinlenen yolcu!
Bazen hancı olursun bazen de de yolcu
Geçip giden, ne ilk oldun ne sonuncu
Kimler geçip gitti de, sen gitsen ne ki?

Başını sokacak bir damsa mesele

Çiçek açar, meyve verir baharda
Sararıp, dökülürler hep hazanda
Doğan her şey mutluluğa boğar da
Her şeyi yok eder, üzerdi ölüm.

Hayat, bir kez başlar çok kez biterdi

Pencerenin önünde,
Hayallere dalardı,
Uçuşan tüm kuşlara,
Gıpta ile bakardı.

Eğer özgür olsaydı,

İpekten bir halı gibi evren ortaya serildi
Üstünde değirmen gibi dönen bir dünya belirdi
Ay, olmazsa olmazıydı göğsünü hep siper etti
Şartlar hazır olunca da canlı hayatı getirdi

Dünya, önce bütün iken yedi kıta'ya ayrıldı

Yıllar kurak geçmişse kar, yağmur gecikmişse
Hasat memnun etmemiş, kıtlık kapı da ise
Halkın meclisleri de fedakarlık isterse
Tanrılara jestlerle çözülürdü hadise!

Kaz gelecek yerden tavuğu esirgemezse

Kendi seçtiği yolda yürümeli insan,
Başkasının isteğini yaparsa zordan,
Mutlu edemiyorsa bulunduğu mekân,
Hayatı olur; ıssız, karanlık bir zindan.

Özgürce, arzuyla yapılmamışsa eğer,

Kelebeğin desenini beğenmek,
Bir şarkıyı dinlerken keyiflenmek,
İnsanı hayata bağlayan demek,
Yeryüzünde en güzel şeydir sevmek.

Kuşun kanat çırpışını izlemek,

Bir sabah kalktığımda güneş doğmasa
Fırtınalar da kopsa tufanlar olsa
En kötü hastalıklar beni de bulsa
Bir önemi yok umurumda değil dünya

İnsanlar beni sevse ya da sevmese

Karşılık beklemeden gülümseyen bir çift göz
Can yakmak amacıyla söylenen kötü bir söz
Tanıdığın insanın içindeki iyi öz
Uzun yıllar geçse bile asla unutulmaz

Ne derin iz bırakan, acıtan dil yarası

Hayatına girenler,
Hepsi bir şeyler bekler,
Bırakır derin izler,
Varmış gibi insanlar.

Ömür denilen yolda,