Hülya Gülmüş Şiirleri - Şair Hülya Gülmüş

Aşkın içinde savrulup giderken
Dışına çıkıp kendimi seyredaldım
Korktum...
Dönülmez yollara girmeye,
Yanlış yollara sapmaya,
Çıkmaz sokaklarda kaybolmaya...

Umudunu dile de
Dile gelsin, söyle
Sözle yayılan evrene
Dolaşır gelir söyleyene
29.11.2017

Ben hazanda doğan bir gülücük...
Hüzünle dile düşen Eylül' ü sevmişim
Sonbaharın ilk yavrusunun kucağında
Rüzgarı ninni sayıp uyumuşum
Ağaçlardan sıyrılırken solmuş fistanlar,
Dalların çıplaklığına yeşil yeşil bakmışım.

Geceler diyorum
Herkes kendi yalnızlığında
Aynı anda, ayrı ayrı
Birlikte düşünerek
Sabaha kavuşuyor

Söyleyen unutur dediğini.
Duyan unutamaz işittiğini.

Açılır yine o defter,
Saçılır gizlenen dertler.

Gözümü unuttum ağlamayalı
Sesimi unuttum söylemeyeli
Yasımı unuttum dağlamayalı
Kendimi unuttum benden gideli

Yaşlar döküldü gözden

Soğuk muydu duyguları donduran
Yoksa ölüm müydü ruhumuzu soğutan
Yaşanan onca güzelliğin ardından
Durmak mı insanı huzurlandıran

Durunca biter mi yaşanan acılar

Gidince herşeyi biter mi sandın
Yoksa değerin yiter mi sandın
İlerlemek için gitmek gerekirmiş
Ama bunu biraz geç anladın

22.02.2012

Gitmeyi öğrendin uzaklara
Bir de yitmeyi öğrensen
Alıştın güzel başlangıçlara
Bir de bitmeyi öğrensen

27.02.2012

I
Aynı romanın birbirini tanımayan kahramanlarıydı onlar
Kelimelerle kurmuşlardı bu gizemli dünyayı
Yazdıkça kendilerini tanıyamaz oldular
İçlerindeki saklı kalan benliği buldular