Hülya Gülmüş Şiirleri - Şair Hülya Gülmüş

Sen biliyor muydun, dedi kadın
Kelimelerin uzak yollardan,
Daha da yakın olduğunu...
Bazen yanyana olan bedenlerin,
Kilometrelerce uzakta durduğunu...
Gök semadan esen rüzgarın,

bir adam;
geçip gidiyor yanından
sessiz, sedasız...
gitmek istemiyor hayalsiz
bir adam;
suskun...

Yollarda söz izi var a can;
Dallarda göz izi,
Yaprakta güz izi.

Yürüdüm varmaksızın,
Dinlenip d'uymaksızın,

Bırak kendini hayata
İstediği gibi yoğursun
Çok ısınırsan korkma
Elbet birgün soğursun
Dertlere çok dalma
Sonra boğulursun

Yaşadığında dünde kalır
Umut bağladığın yarın.
Bugünü farkında yaşamalısın
Anda şekillenir tüm zamanların.

Her kelime bir enerjidir

Hem ayrı ayrı, hem biriz aslında
Biraz kötüyüz, iyiyiz biraz da...
Peki biz kimleriz bu dünyada ?

Affederiz; affedildiğimizden
Yakarız; yandığınızdan ama:

Ben de bilirim ateşin rengini
Alevini, közünün küllerini...
Güneşe döndüm sırtımı
Gölgem sessiz, aştı boyumu
Bu eller ısınmaz ıssızlıkta
Ve dil kekeme kalır koyuluklarda...

Kör bir kuyuya döndü gönlüm,
Suyu çekileli çok zaman oldu.
Taşıma suyla dolar mı sanırsın,
Derinleri çoktan kurudu.

Hatırlıyor musun ne zaman

Büyü; gerçeği bilmemekti aslında
Hayal etmekti duygu dünyasında

Son kez değil;
Her gece huzurla,
Göndereceğim seni uykuya...
İçinde bir ürperti duyduğunda
Diyeceksin:
Canım buradaydı, yanımda...