Hülya Gülmüş Şiirleri - Şair Hülya Gülmüş

Üç kapılı bir odamız var bizim
Üçüncü kapısı hayal dünyamıza açılan
Bir kapıdan ben giriyorum.
Bakıyorum; sen yoksun...
Bir kapıdan sen giriyorsun.
Bakıyorsun; ben yokum...

Bir fani...
Soyunmuştu dünyevi kisvesinden
Gözler, nehirler misali
Akıp durdu delice
Yutkunduk gıdasızca
Ama büyükler "yiyin" dedi

Bir kapıya vardım;
Ardında bilmediklerim...
Anahtarı kimde?
Ne çok bilgi var; öğreneceğim...
" Açıl susam, açıl ! " desem,
Açabilir miyim?

Ağladım geçti;
Tarifsiz acılar da,
İtirafsız düşler de,
Yarım kalan gülüşler de...

Unuttum gitti;

Ağaçlar gibi, ayakta ölür kimileri,
Çoğu anlamaz içi boşalan bedeni,
Belki anlar da, anlamazlıktır işine geleni...

Ah! Kaç kez öldüm, bilseniz;
Her ayrılıkta bir kez daha,

Kaç dereye gebe bu gözeler
Nehirlere akarsu doğurur
Denizler yavrularını bekler
Kucak açarak deltalar boyu

Gözeler kaynak olmasa

Akış durduysa tıkanmıştır gider,
Birikir o anda gidemeyenler

Çekip almalısın ne varsa tıkayan,
Gözle görünemez ki en dipte olan.

Ayağım kaydı,
Kendimi yerde buldum.

Koluma vermişim
Düşerken ağırlığımı...
İncinmiş.

Nefes, bir refleks göğsün iniş çıkışı
Havadar yerde, hava dar gelir bazen
Sevda yaşanır, çağlar boyu, tarihsiz...
Suskun zindanların anahtarı kimde?

Issız kalbi açan hangi anahtardı?

Anda kalalım seninle
Geçmişsiz, geleceği belirsiz
Anda yaşayalım seninle
Sorgusuz, sualsiz
Anda olalım seninle
Anı sayalım sonsuz