Hülya Gülmüş Şiirleri - Şair Hülya Gülmüş

Neler gördük, neler yaşadık ömrümüzce;
Kimini zorunlu kimini gönlümüzce...
Dile gelenler ele geldi dize dize;
Günlerin gözlemi,
Geçmişin izleri,
Bitmeyen özlemler,

Ne zamandı söyle yaktın tüm anılarını
Yakıp da yok ettiğin yaşanmışlıklarını
Söndüğünde içinde yanan o harlı ateş
Külledi duygular, kayboldu sıcacık heves

Sonsuz değildir, hayat da, aşk da bitebilir

Kendimle kaldığımdandır yalnız hissedişim,
Baktım ki, ben hep kendimle dertleşmişim,
Aslında yalnızmışım, bunu yeni farkettim.

Gözümdeki gözeden süzüldü;
Ilık ve ıslak bir hüzün.

Söylesene arkadaşım!
Neden konuşmuyorsun benimle?
Biz, biribirimizin çocukluğu değil miydik?
Sorgusuz sualsiz, iki çocuk, iki arkadaş
Kolkola dolaşırken geçmiş günlerde
Aynı coğrafyada, ne ara, ayrı gayrı edildik

Allah'a emanet ol, derdi babam
Ben de "görüşürüz" derdim
O "İnşallah" deyince gülümserdim
Gidip de dönmemek var,
Dönüp de bulamamak...derdi
Şimdi gülümseyemiyorum

Aylar mıydı geçip giden ömrümüzden
Günler miydi kaybolan yanyana yürürken
Bu bahçe ıssızca hazanı yaşarken
Güneşle canladı çiçekler, soluyorken
26.12.2017

Sesleri duyulmadan da işitilir
Bazı insanlar...
Gözlerimi çınlatır kelimeleri
Anlamları derin...
Cümlelerinin tablosunda
Görünür yüzleri...

Yaşım yok benim
Bazen çocuk olurum, delice koşan
Bazen yaşlı bir kadın, olgun konuşan
Bazen de toy bir genç kız, çılgınlaşan
21.11.2017

Benlik derken
İçi çıkar ortaya
Görünmeyen yansır
Görünen vücuda...
Kabuk yıpranır
Her türlü etkiyle

Gün gelir kimse seslenmez adını
Biter gözlerin uzanan bakışı
Uçuşur gider sesinin tınısı
Beden tasarrufudur yitirilen

Görüntüsü kayıp insani cismin