Hülya Gülmüş Şiirleri - Şair Hülya Gülmüş

İnsan yanmadan olmazmış, derler
Dünya dönmeden durmaz
Gönül kanmadan dolmazmış, derler
Çiçek açmadan solmaz

22.02.2012

Akşam geceye ulaşır
Uyku gözlerde dolaşır
Dinlen ey! Düşünen insan
Rüya gündüz de yaşanır

Yüzümü okşuyor bir yel;
Ne soğuk var ne sıcak
Ilık ılık ve yumuşak,
Ne yavaşım ne de hızlı
Kulaklarımda kuş cıvıltıları.

Duygular da erezyona uğrar
Tutunacak kökler olmayınca
Belki de gönüller bundan kayar
Yeşerecekleri ovalara...

Sevdalar da depremle sarsılır

Aşıklar
Dokunur ten tene;
Aşkın şehveti ile,
Sevginin şefkati ile.

İnsanlar

Biri zavallı kurbandı.
Diğeri onu kurtaran,
Öteki de yargılayan.

Kim kimi kurtardı?
Kim kimi kullandı?

Duruşunu... dedi doktorum,
Dik durabilmek için,
Duruşunu değiştirmelisin... diyerek
Sıraladı teşhis ve tedavisini;
-Söyle, hangi yük büktü belini?
-Ya bu kürekler, kime mahkum oldu yıllarca?

Düşe düşünce düşünceler
İmgeler algıda canlanır
Uzansa dokunacak belki
Zaman boşlukta kaybolur
Gözün açılıp kapanışı
Nefeslenme mesafesi

Hüzünler birikti odalarca
Evlere sığmaz oldu
Çocukken umut yüklediğimiz balonu
Hayallerimizdi havalandıran
Ulaştığı yer ancak tavan
İpi el'deyken uçamazdı pek yukarı

Erguvanın yapraksız dalı
Giymiş ilk baharlıklarını
Gördüğün an, an sevdiğimi;
Seni ve mor erguvanları...