Hülya Gülmüş Şiirleri - Şair Hülya Gülmüş

Bir çiçek açar usulca
Kendini görmez zannımca
Kokusunu bilemez kendince
Salınır durur :
Bir o yana, bir bu yana...

Cismin halleri de ismin halleri gibi;
O cisim ki, bedenin tam da orta yeri.
Bir yalın KALP iken ulanır başka bir KALB' E,
KALB' İ sever, kabullenir ne dese.
KALB' TE olanı kimse bilemez,
KALB' TEN kalbe gidenler gözle görünmez.

Gelişler yakışır bayramlara,
Çocukların şekerce sevinçleri,
Sıksa da ayakkabının yenisi,
Sevilene atılır adımlar.
Tarihi yok takvimde işaretli,
Kavuşmalardır asıl bayram.

Küçük bir çocuk gizlidir,
koca bir bedenin içinde.
Minik yüreğinde dünyalar,
çocuk hep yaşar derininde.

Belki kırgın, belki ürkek,

Bir umuttur belki
Ve pişmanlıktır keşke
Keşke belkiler gerçekleşse...

Geçiştirmedir neyse
Geçmiştir nedense

Çocukluğumun güzel günleri
Çabucak bitiverdi.
Hep ağlatırlardı beni,
Herşeye kanardım hemen,
Bak böyle katılaşıverdim farketmeden...

Bir dairenin içinde mi dönüp duruyoruz?
Dönüp dolaşıp aynı yere varıyoruz
Gidiyoruz derken birbirimize koşuyoruz
Kendimizden kaçarken birbirimizde kalıyoruz
Kelimeler azaldıkça yürekte çoğalıyoruz
Usul usul akarken gürüldeyip çağlıyoruz

En sevdiğim renktir mavi;
Hem göğün hem denizin dengi.
Delice yürek, ne güzel tariftir
Düşlerle beslenen yürekleri...

Kalem yazar da, her çizgi

Suyun derinliği anlaşılmaz, yanına varmadan
Adım atıp yürüyeceğini sanırsın boğulmadan

Aynasına baksan; pürüzsüz ve parlak...
Oysa derindir, yüzmelisin kulaç atarak

Kırılmaz mı sanırsın büyükler
Büyüdüklerinden...
İncinmez mi yürekleri,
Hala çocuk kalan yerinden...
Taa derinden...
En derinden...