Hikmet Tekin Arslan Şiirleri - Şair Hikm ...

Beddualarım tutardı oysa,
Dal bile kendini kıran rüzgârı affetmemiş,
Kırılan hiç bir cam eskisi gibi yenilenmemiş,
Defalarca tekrarlanan bir türkü
Bir süre sonra dillerden inmiş.
Ya ben;

Bıçak sırtında şöyle bir gezinti olmuyor
Bulutların hüzünlü ağıtları damlıyor üstüme.
Başakların en sarısı, umutlarımın bittiği yerde,
Birde çaresizlik gönlümün çeperinde.
Anason kokusu gırtlağımdan akıp giden her gece,
Elime yapışıp düşmeyen sigaram,

Ne çok düşerdim yürürken çocukluğumda
Ağlamazdım hiç gurur yapardım kendimce
Hiç kapanmazdı dizimde yara izleri
Kabuk bağlamazdı şimdikilerdeki yara izlerim gibi.
Korkardım çocukluğumda, korkularımı saklardım
Utanırdım korkuyorum demeye korkularımdan

Deli diyorlar şimdilerde hep bana,
Oysa ne kadar masumdu ki geçmişimdeki yıllar.
Secdede kalmış oysaki son dualar.
Bir gün batımında çöreklendi bitmeyen yalnızlığım
Boş duvarlar şimdi isyan çığlıklarıyla boyalı
Sevda deyince boynum bükülüyor birden,

Gün; senin günün olsun.
Bütün kapalı kapılar;
Sen çalmadan, açılıp dursun.
Mutluluklar yüreğine dolsun.
Sevinç gözyaşları, gözlerini bulsun.
Umut kestiğinde yarınlarından;

Son nefesimde olsan yeter bana,
Öyle bir gel ki; gidişini görmeyeyim.
Tut ellerimi, gidene kadar bırakma,
Bırak susturma ne olur suskun dilimi,
Haykırayım son kez seni sevdiğimi.
Öpüp, koklayayım ellerini

Seni gülü sever gibi sevmedim;
Gül gibi solup gitme diye.
Dikeniymişsin gibi sevdim, sardım ellerimle
Her batışında, her canımı yakışında
Zevk aldım sensin diye.
Güneşi sever gibi sevmedim;

Seni tanıdığım ilk günden bu güne
Bir senin gözlerinde tutuklu kaldım
Yüreğimin içindeki senin sevginle;
Karanlık hayatıma ışık yaktım.
Her yılın aralık ayında o sabah
Aynanın karşısına geçip gözlerime baktım;

Hep sustum hayata karşı
Hep alacaklıydı kapımda kader.
Ne borcum bitti alın yazıma
Ne de içimdeki sitemim dindi.
Bir sen vardın yüreğimin orta yerinde
Etrafını çevirdim, ne saldım seni

En büyük hatamdı yüreğine sarılmak,
En büyük zevkimdi anılarda dolanmak,
En büyük rahatlamamdı gece boyunca hayal kurmak,
En büyük mutluluğumdu ağlayıp ruhumu boşaltmak,
Ama anladım ki; ben sen de bir noktaymışım.
Oysa noktalı virgül olmak isterdim sende,