Hikmet Tekin Arslan Şiirleri - Şair Hikm ...

Bu gün niye bu kadar hasretim sana?
Niye bu ruhumdaki çalkantılar acaba?
Gözyaşlarım isyan bayrağını çekti, coşmakta
Yanıyor şu yanım, hasret kötü koydu bu gün bana.
Bir ses istemiyorum, bir soluk istemiyorum
Bu gün seni çok özledim.

Ey hayat;
Toprak deyip geçtiğin, benim ruhumdu,
Ekin deyip biçtiğin, benim umudumdu,
Nadasa bıraktığın, benim yarınımdı, sonumdu,
Hayat kütüm sana, barışmam gayrı...

Ne sensizliğin acısı dindi içimde,
Ne de saplanıp kalan sevdan bitti yüreğimde.
Yıllara inat sevdim seni, ilk günden bu güne.
Tutupta koparıp alamadım seni,
Alıpta yanıma, diyemedim sensiz geçen günlerimi.
Hep bir umut ışığı yandı yüreğimde,

Puslu gecelerin sabahında korkularımdasın
Fırtınaların ardında açan güneş ışığımsın
Bir adım kadar yakın, asırlar kadar uzağımsın.
Gel diyemem ki; sen sevdiğine varmışsın,
Ne umutlarımda, hayallerimde büyüttüğüm
Her bir sözün emirken bedenime, dilime

Bir çığır aştım, kendimi astım dün kiraz ağacına
Hep düne astım zaten, askıda kaldı herşey dünde.
Bugün diye bir şey yok avucumun ortasında,
Ya da itaatkârsız aklımda bugün silinmiş, kaybolmuş.
Dün gelmiş oturmuş baş köşeme yüreğimin,
Başedilmesi imkânsız gibi geliyordu bana dünü ağırlarken,

Yıldızlar kayar gibi sanki gözlerin
Seyrek tellerine billûr düşmüştü sanki
Dört duvarıma anlattım yıllarca seni.
Her şey, herkes seni görmeden bilirdi
Sen benimdin gönlümde, sadece benim.
Sen hiç bilmeden içimde büyüdün

Git dersen bir gün bana;
İki etmem lafını,
Basar giderim.
Anma adımı dersen;
Dilim lâl olur,
Susmayı da bilirim.

Gitme ne olur henüz vakit çok erken
Gidersen sen şimdi Azrailin davetine
Kırılır kanadım kolum, yaralı kalırım.
Ben beni boğar atarım sensiz yalnızlığımla.
Can kalmaz bedenimin hiç bir yanında
Gitme ne olur, bırakma beni bir başıma burada.

Nasıl koyuyor gülüm sana yalan söylemek,
Nasıl boğuyor seni severken
Hiç sevmiyor gibi görünmek.
Yüreğim kul köle ağzından çıkacak tek bir heceye
Biliyorum bir yerde dikilecek
İsyan bayrağım en yükseklere.

Tozlu topraklı anılarda kalmalıydım öylece
Ölü sanmalıydın beni sende.
Hortlak gibi çıkıverdim
Seni üzdüm galiba, özür dilerim
Sararan başaklardaki sallanışta an beni
Nehire damlayan ayın her ışığında