Hani nerede o destansı günler?
Ömre ömür katan günler nerede?
Yarınlar sersefil, hayat çaresiz
Dolu dolu geçen dünler nerede?
DELİ DİYORLAR
Bir aşka düştüm ki akıldan etti
Kaç yıldır namıma deli diyorlar!
Perişan eyledi, şekilden etti
Hâlime yaşayan ölü diyorlar!
Yine deli gönlüm çıldırdı gitti,
Gözyaşım dellendi, selim dellendi!
Önüne gelene saldırdı gitti,
Nefretim dellendi, dilim dellendi!
Cancağızım ayrılalı çok oldu
Gel de hasret pınarında bul beni.
Mahalle değişti, evler yıkıldı
Aynı semtin kenarında bul beni.
Uzaklardan izlediğin olursa,
Aşkının derdinden efsâne oldum
Gayri dağa, taşa yazarlar beni.
Bozulmuş devranın eline kaldım
Alır, kalpten kalbe pazarlar beni!
Sakın benden yana kalmasın kuşkun
Yürekten sevdayı sildi bil gitsin!
Bittiğini farz et böyle bir aşkın
Zaten baştan beri eldi bil gitsin!
Bilmem nasıl yedi seneler beni
Buruk anlar yaşadım.
Kırık aşklar, vedâlar.
Güzel şeyler de vardı
Coşkun ve mutlu anlar,
Sevda saklı bakışlar,
Ey şiir defterlerim, arşivim, kitaplarım,
Ey koleksiyonlarım, günlüğüm, hitaplarım.
İşte terk edip gittim, fâni hayat son buldu.
Benden sonra yeriniz ne şekil bir yön buldu?
Bugün hiçbir hayâlim ulaşmadı beyaza
Çünkü tüm geçmişimi dün karada bıraktım.
Kışın yiten umutlar belki gelir bu yaza
Bütün baharlarımı Ankara’da bıraktım…
Aynada gördüm kendimi
Utandım.
Dış görünüşümden değil
Benliğimden…
Aşksız, ışıksız gözlerimden
Ve bomboş sözlerimden utandım.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!