Hikmet Nazlı Şiirleri - Şair Hikmet Nazlı

Şu terminal edasıyla poz veren geniş yamaç
Tırmanıyordu bir ağaca yemyeşil.
Değildi baygın
Suları seyrediyordu yine
Serin akşam sularını dingin.
Akıyordu ya pınar

Hayat masalının sert efkârsızı;
Gamsızlık gönlünde baş mıdır Alçin?
Yorgun yaşantımın tek vefâsızı;
Unuttun, yüreğin taş mıdır Alçin?

Nedir bu hâl, tavır, suç mu işledim?

Yüreğimiz üryan büryan
Gizler Ali’yi, Ali’yi.
Velilerin şahı bildik
Bizler Ali’yi, Ali’yi.

Vardır başta tac-ı devlet

Dinlemekten zevk alır, fasılda tek geçerim;
Kemanda hüzzam taksim, bağlamada şelpeyi.
Dem tutar, gül açarım, gam iline göçerim;
Tanıdım tanıyalı dost Alparslan Elpe’yi.

2021

Yıllar yılı sizle nöbet tutarım;
Gece amirlerim unutmam sizi.
Ne satarım ne yabana atarım;
Gece amirlerim, unutmam sizi.

Ayhan Kalender’de özellik gördüm

Ankara’yı özlüyorum nicedir;
Şiire aş ermiş sayfa misâli.
Can karayı gözlüyorum nicedir;
Gemide aç kalmış tayfa misâli.

Ne güzeldir şimdi kentin ücrası

Bölen bölüşüyordu,
Bölüşen bölüyordu malı, mülkü, onu bunu bir telaş.
Ben halâ şiirler yazıyordum çarnaçar.
Halâ imgeler arasında gezinti peşindeydim.
Tümcelerde kayboluyordum öylece;
Hisli, sevdakâr, endamlı.

Sevgili annem Perihan Altuntaş için…


Her türlü koşulda sanadır meyil
Yürek arar, sorar; ner’desin anne?
Yalnızca başımın üstünde değil

Hacı Mehmet Nazlı Anısına...

Hasanoğlan meskeni, yuvası, köyü idi;
Babasından yadigâr evini sattı apçam.
Yıl iki bin on sekiz, haziran ayı idi;
Anamur diyarına göçünü kattı apçam.

Ey gönül, şu giden dert katarından
Çekinme, payını al ara sıra.
Kendini sakınma en beterinden
Kederden kedere dal ara sıra.

25.10.2014