Duruşu net, kalbi su gibi berrak
Kir tutmaz, ne sisli ne de pusludur.
İşine sevdalı, eşine âşık;
Kim dersen; can ablam Beyhan Uslu’dur.
Huzurlu bir yolda ölmek niyetim,
Israrım var gönül, sen Hakkı söyle.
Yeltenme umudu kırıp dökmeye,
Ömrümü sökmeye ilişme gaflet.
Kıymet verdiğim dost ve memleketim,
Beni anlamaya bir çaba sarf et.
Biri babaannem, birisi halam;
Biri Zeliha’dır, biri Nilüfer.
Evim, atam, yurdum, yoldaşım, sılam;
Biri Zeliha’dır, biri Nilüfer.
Birlik beraberlik tutkuları var,
Yıllardır aynı şeyler yaşanıyor bu evde;
Sen bana küsüyorsun, ben sana küsüyorum.
Birbirimize saçma duygular pazarlayıp
Sen “duyar kasıyorsun”, ben “duyar kasıyorum”.
Ne olacak bu ahval, nereye kadar böyle?
Ne deyim kardeşim; bu işler böyle
Biraz neşe, biraz çileli ömür.
Doğruyu kovala, doğruyu söyle;
Bırakma ardında hileli ömür.
Düpedüz katlime ferman oldular
O hâkir tafralar, fakir tafralar.
Derdime geçici derman oldular;
Ah çakır sofralar, çakır sofralar.
O bizim ailenin eniştesi, amcası,
Çocukluk yıllarımın süper kahramanıdır.
Dertlinin destekçisi, düşenin yardımcısı,
Bırakıp gitti işte, şimdi yas zamanıdır.
O emektar bir şoför, o çok iyi bir baba
Kalem kısır kaldı şu son günlerde,
Bir şiiri bırak, dörtlük çıkmadı.
Âlemde bir yığın insan tanıdım,
Çoğunun özünde mertlik çıkmadı!
09.02.2013
Vefâsızlık coştu, zirveye çıktı;
Dostluk denen kavram ayağa düştü.
En mânidar sözler zırvaya çıktı;
Türkçem hırpalandı, dayağa düştü!
Adım Dertli Babür, işim temizlik
Şef geldi “ortalık pis” dedi bana!
Çalıştım, çırpındım, yaranamadım;
“Çirkeflik çıkartma, sus” dedi bana!
Görülsün verdiğim emek istedim,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!