Ferah ferah esen rüzgar ruhunu bedeninden götürür
Bozar sonra hava savrulursun sağa sola
Başlarsın yaralanmaya
Hoş geldin o vakit yolcu neden diye sormaya
Hayatın anlamını bir tek sen arıyorsun sanma
Yaşayan herkes o yolda kat etti mesafe
Kimi erken buldu cevabı kimi geç
Kimi ise bulamadan ayrıldı kendinden
Girdi olmaması gereken bedenlere
Yaralanınca başlarsın düşünmeyede
Tabi her yaranında düşündürdüğü başka
Mesela kanamıştır dizin top oynarken başka
Kesmişssindir parmağını bir elmayı soyarken başka
Çaresiz kalmışsındır bölünmüştür kalbin bin parçaya
İşte o bambaşka
Başlarsın asıl ozman neden diye sormaya
Başlarsın bitmek tükenmek bilmeyen gecelerde
Kendini yormaya
Hasretsin değilmi sende herkes gibi sevgiye doymaya
Yaşadığın her güzel şeyin yanına yenilerini koymaya
Diktiğin dikeceğin her ağaçla bir orman olmaya
Yeni yürekler tanıyıp onlara dokunmaya
Duymaya,koklamaya,kucaklamya,koşmaya,uçmaya
Hasretsin değilmi
Hasret olmalısında bil, bu suç değil
İstemelisin dünyadaki tüm güzellikleri
Çabalamalısın dokunmak için dünyadaki tüm güzelliklere
Yaraların bu yolda seni sen yapacak
Kan revan içinde kalmadan yürünmez bu yollarda
Yüzülmez bu neden okyanusunda
Neden diye soracaksın zaman zaman
Sorma
Bu cevabı aramak için kendini yollara vurma
Ama yola da çık hiç bir zaman korkma
Yolun gizemi çeksin seni içine
Kaybol kader ağacının dalları arasında
Sorma
Neden diye sorma
Ne beni yor ne kendini yorma
Muhammed Emin Daştan
Kayıt Tarihi : 15.7.2021 23:12:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Üstad
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!