Çocuklar bilmez elbette
İnsanı neyin büyüttüğünü
Bir çırpınış haykırır yürekte
Çocuklar bilmez elbette
İnsanların neden bu kadar tuhaf
Çocuklar bilmez elbette
insanı neyin büyüttüğünü
Bir çırpınış haykırır yürekte
çocuklar bilmez elbette
insanların neden bu kadar tuhaf
Dedemin babası askere gitmiş
Onların tüm arkadaşları da
Dönmemiş hiçbiri
Ne yemenden ne Sarıkamış’tan
Yokluğun yetimliğin ne olduğunu
Dedemden dinlerdim ben
Yollar buzlu, toprak yorgun
Dağlar uzakta ,güneş bulutlarda
Kırmızı ki ateşle bir
Ben
Kayıp bir ülkenin fedaisi
Bir arayışın rüyası
Şairler yalan söyler
Mısralarca anlatılan Bir yalan
Unutulmamış bir sevda
Karakaş kara göz
Unutulmadı hatıran
Bunların hepsi yalan
Neden varsın ey dilemma?
Diyor ya düşünürler ayrıntılarda gizli çok şey
Silsem tüm her şeyi başından sonuna
Kalır mı evren ve idea?
Yahut Big bang ve magma,
Boyutlar zaman yolculuğu
Uzaklardan daha uzaklara ..
Saklarım ne varsa kalanlardan
Karanlığı yanarak aydınlatan
Direnmek yükselir kanatlarımdan
Geceyi yırtıp güneşe tutunarak
Gelecek günlere inancın olsun
Bitmekle bitmeyen bir şey bilmelisin
Onca sadeliğiyle devam ederken hayat
İçindeki ruhta yücelmelisin
Bir gerçekte bulmalılar seni
Direnmelisin.
Yaşım küçüktü babam tuttu elimden
Sabah oldu sevinçle düzdüm çantamı
Annemler bekledi su serptiler peşimden
Böyle uğurlamazlardı dönmeyecek adamı
Gelmiştim simsiyah saçlarla
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!