Hayatı bize değerli kılan değer nedir
İnsanın kendisi değil mi?
Değer bir insan icadı değil midir?
Değerimiz değerlerimiz, değersizlerimiz
Hepsi insana bağlı değil mi?
Değer veremiyorsan hayata
Kaçıp onca anlamlardan,
Boğuluyorum anlamadığım ne varsa
Bu hayatın içinde
Boğuluyorum
Hiç anlatamadığım bir biçimde
Ölmemem lazım biraz daha
Elimde olmasa da
Çünkü daha
Aşık Veysel’in toprakla
Buluştuğu yere gideceğim
Hektor’un Aşil ile savaştığı yere
Mavilikler içinde bir limandı
Fırtınalarla yokladı yorgun akşamlar
Bir güneş bir gülüş, bir başka andı
Gökyüzünü mavi, denizi mercanlar
Saran masallardandı
Mavilikler içinde bir limandı
Kayboldum gençliğimde
Kayboldum kendi içimde
Kayboldum sözlerimde
Gidiyorum kendi kendimden
Bir yara içimde derin yar gibi
Ahşap evlerde gece yarılarında
Gaz lambasının gölgesi,
Duvarlarda dalgalanırken
Ağızdan ağıza gelmiş
Bir hikâye duyarsın
Meraklı gözlerle seyrederken
Eskiciden alınmış bir koltuk üstünde eskimeyen düşüncelerleyim
Tekrarlarını izlemektesin tanrım aynı hikâyenin.
Duraklarda duramayan aceleyle ufka doğru.
Dökülen ben miyim kanayan burnumdan.
Kaybettiğimi bilerek insan oldum bir akşam
Bir kaçakçı tedirginliği gibi severek
Bir mayın eşeği kadar adanmış
Bir yolculuktayım
Nice infilaktan
Nice parçalanmış hayalden geçerek
Tecrübeyle sabit öğrenilmiş çaresizlik içinde
Kırk gün ormanında
Lime perileriyle dolu bir göl
Su sunaları değişir şekilden şekle
Saganlar yahut deniz kızları
İçerler ölümsüz bir pınardan
Ve kaybolmuş bir yolcu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!