Hayriye Aygül Şiirleri - Şair Hayriye Aygül

Çocuğa sordum
- Adın nedir
-Özgür dedi
-Annen kimdir
-Sevgi dedi
-Babanın adını söyle

Giydim çarıklarımı bağladım iplerini
Arşınlıyorum adım adım vatan yollarını
Biliyorsun gurbet elde kimsesiz kaldığımı
Dön bir bak zalim yar gör ağlanacak halimizi

Bir başıma kaldım kırdın kolumu kanadımı

Getir be hancı bana zehir gibi acılı bir kahve olsun
Uzaktan geldim yüreğimdeki sızı balu şeker olsun

Yare yanıktım yüreğim közlerde kebap olsun
Dağlara kar yağsın rüzgar buz gibi dondursun
Gönlümde kor kor yanan ateş sönüp kül olsun

Kapkara bulutlar kaplamıştı gökyüzünü
Güneşimi arıyordum derecektim gönlüme
Kara bir çarşaf gibiydi simsiyahtı ufuklar
Akarken hüzme hüzme aydınlık yüreğime

Haps edilirken düşünceler soğuk zincirlere

Bu ellerde süründün gönlüm, kalk gidelim
Gökyüzünde süzülüyor turnalar eşlik edelim
Birlikte Acıgöl'de mola verip dinlenelim
Şöyle yükseklerden yeryüzünü seyran edelim.

Kalk gidelim bu ellerden,vakit dar

Öyle bir vurdun ki silleyi
Köşelik oldun keyiften felek
Yol yordam birbirine karıştı
Sevgi umut ve huzur kapıştı

Sen çizilmiş haritada nokta

Benimki de bir hayal
Boş içi boş bir hayal
Kurabilirsen kur
Bırakabilirsen bırak gitsin

Neye dayanacaksın

Yuh artık
Çağdaş yaşamdan korkup karanlığı övene
Yuh artık
Gözlerini çağdaşlığa kapayıp kuma gömene
Yuh artık
Devletin başında olan ve sadece seyirci dümene

Bir dur şahlanma ufuklara
Barış olmalıdır hep yarınlara
Yelken açıp asılma bulutlara
Sevdan yankıdır yüce dağlara

Gönül çiçek çiçek açtı bağlara

Bir tufandır dağlarda kaplamış afakları,
Kara duman sarmiş görünmez ufukları
Sözkonusu oluyorsa vatan duramazsın
Barış kurtuluştur olanakları zorlamalısın