Hayriye Aygül Şiirleri - Şair Hayriye Aygül

Koca dağın zirvesine çökmüşse kara bulut
Katre katre olup yeryüzüne geri dönmüyorsa
Korkunç fırtına fırsat vermiyorsa yerdeki tohuma
Bak kurumuş filiz filiz renk renk açan kır çiçekleri

Toprak zemin tutmuyor rüzgar tohum ekmiyor

Zirvedeyim
Toroslar ayak altında
Göz alabildiğine
Sonsuz ufuklar

Yamaçlardan kayıyorum

Sanma ki cennet ayaklarıma serilidir
Geceler ruhuma yazıyor çaresizliği yar
Dardayım uzat ellerini tut ellerimi biraz
Sensiz uykuları haram ettim kendime yar

Yine çöktü üstüme kapkaranlık geceler

Bencil olma seni sevenlere
Yüreğini kapatma iyiliklere
Aşırı olma hakim ol kendine
Sahip ol eline diline beline

Toplumda şans yarat herkese

Gecenin koynunda bana hüzünsün
Yüreğime koymazsam bana zulümsün
Gönül bağımda tükenmez sohbetimsin
Beni sensiz bırakma desem kırar mısın

Sevdamı tek başına koyup gider misin

Aç kalsan da hiçbir zaman el etek öpmeyesin
El etek öptükçe açlığa mahkumdur bedenin
Hürriyet kelepçesi altın bile olsa kır kelepçeyi
Çünkü özgür yaşamaktır senin en son şerefin

Başlarında türbanlı sarıklar
Bellerinde şalvarlı kuşaklar
Tesbih çeken kirli parmaklar
Sahtedir yüzlerinde gülücükler
Hey gidi sizi sakallı tekeler

Yarı açık pencerede dalgadır perde rüzgara
Beyaz kelebek misali sokak lambası ışığında
Tane tanedir karlar serpiliyor sokak taşlarına
Pencerede seni bekliyorum gece karanlığında

Umudum sevdam bak kar yağıyor saçlarıma

Geceler geceler,hayallere darbedir geceler
Bitmez tükenmezsiniz duvar gibi dilsiz ve sağır
Nefes almaz ağırlığınızla çökerken ülkenin üstüne
Karanlık üstüne çok karanlık kendinizden bihaber

Rüzgara kapılmış tepeye sürüklenirken bulutlar

Erkekler
Gidişat pek parlak değil
Altında araba
parmağında sigara
Gömlek düğmesiz
Bağır sereserpe açık