Hayriye Aygül Şiirleri - Şair Hayriye Aygül

Zirvedeyim
Toroslar ayak altında
Göz alabildiğine
Sonsuz ufuklar

Yamaçlardan kayıyorum

Koca dağın zirvesine çökmüşse kara bulut
Katre katre olup yeryüzüne geri dönmüyorsa
Korkunç fırtına fırsat vermiyorsa yerdeki tohuma
Bak kurumuş filiz filiz renk renk açan kır çiçekleri

Toprak zemin tutmuyor rüzgar tohum ekmiyor

Bencil olma seni sevenlere
Yüreğini kapatma iyiliklere
Aşırı olma hakim ol kendine
Sahip ol eline diline beline

Toplumda şans yarat herkese

Sanma ki cennet ayaklarıma serilidir
Geceler ruhuma yazıyor çaresizliği yar
Dardayım uzat ellerini tut ellerimi biraz
Sensiz uykuları haram ettim kendime yar

Yine çöktü üstüme kapkaranlık geceler

Gecenin koynunda bana hüzünsün
Yüreğime koymazsam bana zulümsün
Gönül bağımda tükenmez sohbetimsin
Beni sensiz bırakma desem kırar mısın

Sevdamı tek başına koyup gider misin

Aç kalsan da hiçbir zaman el etek öpmeyesin
El etek öptükçe açlığa mahkumdur bedenin
Hürriyet kelepçesi altın bile olsa kır kelepçeyi
Çünkü özgür yaşamaktır senin en son şerefin

Erkekler
Gidişat pek parlak değil
Altında araba
parmağında sigara
Gömlek düğmesiz
Bağır sereserpe açık

Resmimi çizmiş sin
Gönlünü kapatmış sın
Yüreğine kilit vurmuş sun
Aşkımızı unutmuş sun

Yelken açmışsın enginlere
Çırpınıyorsun derya denizlere
Bazen dipte bazen yeryüzüne
Takılırsın bazen kendi kendine

Severken düşün,mutlu günlere

Sende dillenir nağmeler
Ruhunda biçimlenir hazlar
Tükenmeyen hasret ve nazlar
Seninle bitmeyen çile ve aşklar

İstersen gelme bitmesin ayrılıklar