Hayriye Aygül Şiirleri - Şair Hayriye Aygül

Resmimi çizmiş sin
Gönlünü kapatmış sın
Yüreğine kilit vurmuş sun
Aşkımızı unutmuş sun

Ana dediysen kadına,
dönüp kem gözle bakılmaz.
Kimsesizler yabana atılmaz,
Dul ve yetim hakkı yenilmez
Çamur atma sen Alevi olamazsın
Yolu ince ve uzundur

Yelken açmışsın enginlere
Çırpınıyorsun derya denizlere
Bazen dipte bazen yeryüzüne
Takılırsın bazen kendi kendine

Severken düşün,mutlu günlere

Sende dillenir nağmeler
Ruhunda biçimlenir hazlar
Tükenmeyen hasret ve nazlar
Seninle bitmeyen çile ve aşklar

İstersen gelme bitmesin ayrılıklar

Huzurlu ve mutlu insanlar
Sokaklarda oynayan çocuklar
Kapı önünde sohbet eden kadınlar
Barış olmalı sokaklarında ülkemin

Ötekileştirilmeyen tüm inançlar

Rüzgar değmeli yüreğimin başına
Tıpkı sen okşar gibi..
Gözlerin durmalı bakmalı
Haramın helal olduğu gibi.

Akıl kuşun kanadında

Merhaba...Saygılarımla

Ağıtlar 3-Dersim Güneşi

Bir kız çocuğu uçsuz bucaksız bozkırda

Bak zalım yar bak gör yaşananları
Söz vardır yakar insanı ciğerinden
Rüya gibi hayalleri tarumar ederken
Seven yüreği kızgın küllere çeviren

Ellerim değildi senin ellerinde olan

Bir şarkısın heran dilimde
Rüyalarımda adını sayıklarım
Ruhumun derinliğinde saklısın
Vurgun yemiş kendine gelmez gibi

Onlar,

Köy çocuklarıydı.

Kurumuş çalılar gibiydiler bozkırda.