Hayriye Aygül Şiirleri - Şair Hayriye Aygül

Anadolu'ya kök yaymış bir çınar ağacı
Köklerini derine salmış sanki hancı
Rüzgar yağmur sel fırtına ve tufan
Asırlardır devrialem eder hepsi yolcu

Dallarını açmış benzer kanatlı kartala

Bu Köyün Gelini
Ayağı çıplak salına salına suya gidiyor
Üstünde fistan yırtık etekleri sallanıyor
Ellerinde bakır sitiller su yolunu dolanıyor
Çok becereklidir hastır bu köyün gelini

Gözlerinin ferini yüzündeki acıları
İşindeki beceriyi kollarındaki mecali
Bedeninde yorgunluk başındaki ağrı
Burnundaki kanı unutamadım anne

Dilinden hiç düşürmediğin dualarını

Sevgi bağları kurumuş dönmüş çöle
Tut ellerimi götür beni gönül cennetine
Fedadır can yoluna tükenmez sevdam
Yokuşa sürme bırakda hayrını görem

Sana gönül borcum yok böylece bilesin

Elvan elvan kokan güller
Seni baklerken soldular
Kor kor yanan yürekler
Yanıp yanıp küle döndüler

Umutlar tükendi kayboldu

Bahardır çıktım bayırlara
Sırt üstü uzandım çayırlara
Uzattım ellerimi umutla sana
Ulaşılmaz yıldız gibi oldun bana

Ne sen bana

Kanat takmış uçuyorsun yere değmez ayakların
İçmeden sarhoş meyhanede geçer sabahların
Kanatsız kuşlar gibi gökyüzünde hep uçan yarim
Uzat ellerini tut beni sevgi olup gönlüne dolayım

Kim demiş
yürekten sevilmez
Kim demiş
Yar sevdasına yanmaz
Kim demiş
Seven kalbe girilmez

Gönül şikayetim var yare kavuşmak isterdim
Arada ulu dağlar var geçit vermez yollar bana
Kendimce yol aradım ufukta ulaşılmaz bulutlar
Ayrılıktan bahsetme kırılgandır yüreğim benim
*
Kapılar kapanmış ulaşılmaz yerlerdesin

Kimi geldi takıldı dünya malı hana hamama
Kimi bakmadı arkasına vedalaşmadı cihana
Kimi sular içti akan çeşmeden kana kana
Kimi ayrıldı kervandan döküldü ıssız yollara

Kimi aldı muradını mutlu yöneldi hayatta