Haydar Güner Şiirleri - Şair Haydar Güner

Her şeyin sesini duydum.
Rüzgârın saç taramasını,
asfaltın geceye küfür edişini,
içten içe çatlayan bardakların
sabaha kadar süren direnişini...

Mahkeme salonuna girerken
“Kahrolsun Faşizm, Tek Yol Devrim!” diye haykırdık.
Biz üç kişiydik.
Ve üçümüz de ölüme mahkûm edildik.
Ama korkuyu kabul etmeyen
üç yüz— üç yürek— üç haykırıştık biz.

İnsan, yalnız değil,
birlikte var olandır.

Taş, duvar olunca anlamlı,
kıvılcım, yangına dönüşünce özgürdür.

İnsan, tek başına bir taş değil,
taşların birleşip duvar olduğu yerdir.
Bir kıvılcım değil,
kıvılcımların yangına dönüştüğü andır.

Dilini annesinden alır,

Açık pencerelerden geçer gibi
gülüşün sızardı odamın duvarlarına.
Ben, kimse duymadan ezberlerdim seni:
bir karanfilin utancında,
bir afişin kenarında,
soğuk bir mayıs sabahında

—Alnı açık, vicdanı tok olanların destanı—

Her şeyin bedeli arttı bu ülkede,
Bir tek insanın değeri düştü.
Bir işsiz daha doğdu sabaha,
CV’si dolu, cüzdanı boş.

Bir nota düşün —
Sol yerine çığlık
Mi yerine ağıt
La’sı suskunlara sığınak
Do’su yumruk gibi iner duvara

Kaç saat oldu
Bu ülkenin kalbinde yanıyoruz
Toprak, kurşun yutmuş bir dil gibi
Konuşmuyor artık

Ve biz hâlâ

O gece
Ay değil,
Küfürler doğdu şehrin üstüne
Sokak lambaları bile eğdi başını
Tank paletlerinin altında ezildi umut

6 Şubat sabahı,
şafak sökmeden önce
Kahramanmaraş sarsıldı.

Yer kabuğu çatladı,
7.8 ve 7.5 büyüklüğünde