Haşim Kalender Şiirleri - Şair Haşim Kal ...

Dağların koynunda boyun eğersin
Küsmüsün yüzüme gülmezsin lale
Eğiliş hakkadır göğe değersin
Beşer dik geziyor bilmezsin lale

İncilerin saklı en mahrem yerde

Seni görmek merhem iken yarama
Şimdi acı verir yakar tuz oldu
Bakmaz idim senden önce harama
Haramzade gibi bakar göz oldu

Git diyorum yaksın beni yakan nar

Şair ince kalpli yufka yürekli
Bindimi atını sürmeli mi ne
Gönül beklemeli dostu sürekli
Selamına selam vermeli mi ne

Kırk elle sarılır bu güne düne

Hayat yanmak mıdır? yanmak mı hayat?
Bilinmez bilmece oldu sinemde.
Sevmek sevilmemek olsa şikayet.
Düşündüm var mıdır? doldu sinemde.

Yok deseydi keşke bakana kadar.

Gecenin ikisi her yer karanlık
Afakım gözümde sen oluverdi
Kendimden geçmişim daldım bir anlık
Hayaller özümde sen oluverdi.

Göz göze gelmiştik elim elinde

Oysa ne çok sevmiştim yanık o gür sesini
Bir tek kelime ile sırtımdan bıçakladın
Aşılsaydı çıkmazlar bulurduk ortasını
Yüreğime şerh koydun sevmeyi yasakladın

Yankılanıp dururken şiirlerin kulakta

Elinde asası başında puşi
Eğilmiş yollara meydan okuyor
Çizik çizik yüzü dik durur başı
Gülerek yıllara meydan okuyor

Dağı omuzlamış bükmüş belini

Dost haber göndermiş can dese ne ki
Yer ister yürekte kul değil midir?
Yanmam için yeter her bir seneki
Uymaz meziyetler zül değil midir?

Yetimlik rütbedir biz inanana

İnsanlıktan utandık insanları izledik
Yaşamadan doğruyu başkasında gözledik
Neyin nesi ararken neler vardı gizledik
Sevilmeyi severken sevmeyi unutmuşuz
Nefsimize yabanı övmeyi unutmuşuz

Milleti anlayamam anlatsam anlatamam
Öfkelenir taşarım içindeyim atamam
Bu nasıl düşünmezlik düşünürüm yatamam
Siyasiler attıkça kuzu kuzu dinleriz
Bir ekmeğin peşinde gece gündüz inleriz