Haşim Kalender Şiirleri - Şair Haşim Kal ...

Duygularım çöle düştü
Bedenime zor ediyor
Kalp yandı bedenim pişti
Hayalleri kor ediyor

Işığımdı söndürdüler

Cananım dediğim cam kırıkları
Cananı yansıtmış yüzüme karşı
Sevdada zorlanan tüm dorukları
Kullanmış titreyen dizime karşı

Gönül kör gezerken canan ararsın

Başın duman yüzün asık durursun
Eğesin başını yârim gelecek
Ona diken batsa beni vurursun
Ufala taşını yârim gelecek

Kardelenler açsın tepe karından

Atanı yaşında hadisler övdü
Sen çocuklar gibi ağlamaktasın
Dünyanın hâkimi güçlü bir devdi
Sen yatıp yemeyi yeğlemektesin

Bir Türk bedeliyken koca dünyanın

Şehit olmuş bir alay yarbay şevki başında
Son şehidini verdi o cihan savaşında
Can adamış cengâver daha on üç yaşında
Son nefesinde Mehmet yine şaha kalkıyor
Çanakkale eğilmiş Mehmet’ime bakıyor

Acı iksirinde yakıp bu canı
Dağlayıp gezmek mi ömür dediğin
Hasret ağı ile örüp her yanı
Bağlayıp gezmek mi ömür dediğin

Okurum sevdayı inceden ince

Zaman talan eder bense ağlarım
Ah edip sızlamak neyime benim
Dışta durgun gölüm içte çağlarım
Yar yolu gözlemek neyime benim

Işığım kesilmiş her yer karanlık

Bu yürek ki iki sevda heceler
Uğraştım beyhude sığdıramadım
Baktım güneş bile benden geceler
Bir türlü dünyama doğduramadım

Leyla’nın aşkıyla mecnun olanlar

Gönlüm değirmendi suyu kesildi
Kalbin her vuruşu duyulur gayri
Dibi delik kapta her dem eksildi
Ömrüm damla damla sayılır gayri

Geceler ay doğmaz gündüz sis çöker

Hazan mevsiminde döker yaprağı
Baharda filizler dal yine çıkar
Beden aslım deyip arar toprağı
Çoğalır doğanda kul yine çıkar

Ölümde ararım güzel olanı